Schuld

Ik voel me verdrietig en schuldig. ’s Nachts schieten mijn gedachten weer alle kanten op en mijn hersenen maken overuren. Had ik iets kunnen voorkomen? Had ik sneller aan de alarmbel moeten trekken? Had ik beter moeten luisteren wanneer onze prinses kloeg over pijn? Heb ik mijn kop te veel in het zand gestoken, weg van weer maar eens slecht nieuws?

Ik weet het niet meer. Maanden lang kloeg ze al over pijn in haar been. Ze heeft al een hele tijd vage klachten die op niets en op alles lijken te wijzen.

Ik weet wel dat ik er niets kon/kan aan veranderen, maar toch, ik ben bang en verdrietig, ik ben moe en ja, ik voel me ontzettend schuldig.

2 gedachten over “Schuld”

  1. O ik kan me dat schuldgevoel zo voorstellem.
    En al zegt de hele wereld dat dat wel het laatste is wat je zou moeten voelen…..jij hebt het!
    Heel veel sterkte hoor!

  2. Verdrietig, moe, onzeker. Dat mag allemaal. Schuldig??? Alsof je niets aan je hoofd hebt gehad de afgelopen maanden! Dat wat prioriteit had, heeft prioriteit gekregen. Lieve Ilse, dit had je echt niet kunnen voorkomen!
    Xxxxx
    Wanneer volgt een punctie of iets dergelijks?

Laat een antwoord achter aan Irene Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *