Verdriet

De voorbij week was er één van kleine en minder kleine verdrietjes. De koorts raakte heel moeilijk onder controle en tot op de dag van vandaag is de stomie nog steeds niet proper. Daarnaast kreeg onze held in beide armen en in één been aderontsteking, in de volksmond beter bekend als ’t flebit, en dat zorgde voor heel wat extra pijn.

Ook op mentaal vlak kreeg ons meisje wat opdoffers te verwerken. Wanneer een schoolmail haar vraagt waar ze volgend jaar op eindejaarsreis wil gaan, komt het besef keihard binnen dat dit onmogelijk is geworden. Als ze in diezelfde week daarnaast het nieuws krijgt dat de geplande vakantie in het Disneyhotel weer niet door kan gaan, zakt ze nog wat dieper weg en de boodschap dat een nieuw verblijf wegens renovatieplannen voor datzelfde hotel pas over een jaar of drie kan, zorgt voor intens verdriet.

Ook een ademmoment in haar geliefde Villa Rozerood zit er voorlopig niet in. Tijdens het binnenkort geplande verblijf, zal het immers niet richting zee gaan, maar richting UZ. Op het programma staat een al lang verwachte ingreep en de aansluitende weken zit het daar in De Panne helemaal vol.

Zoveel dromen, nog zoveel wensen, meisjes van achttien moeten genieten en het leven kunnen omarmen. Meisjes van achttien zouden zich geen zorgen moeten maken en hun droom in duigen zien vallen. Meisjes van achttien horen door de straten te kunnen dansen en te lachen naar de zon. Mijn lieve dappere trieste meisje van achttien…

7 gedachten over “Verdriet”

  1. Vol tranen hier 😭😭😭
    Zo oneerlijk voelt dit allemaal 😢
    We voelen mee met Elselien en met jullie allemaal! Hopelijk komt er snel toch wat positief nieuws!
    Misschien moeten we samen plannen in Disneyland te verblijven zodra het weer kan. Het zal dan niet in het Disneyhotel zijn, maar misschien ook leuk 😘

  2. Zo oneerlijk 😪, als we de pijn kunnen verlichten door iets kleins samen te doen. Laat het ons weten ! 😘

  3. dappere , dappere Elselien, …. meisjes van 18 zouden inderdaad moeten dromen ….. zo oneerlijk !

    Warme knuffel dappere meid !

    moniek

  4. slik…
    het zet mijn revalidatie, al onze kleine probleempjes en ons gemis aan uitstapjes en reizen weer even in perspectief…
    goeie moed lieve mensen!!!

  5. Wat ontzettend zwaar is dat toch… Jullie verdriet is zo intens voelbaar…. 😪
    Wij bidden en duimen maar jullie moeten het leed alleen dragen en intussen de lieve schat zoveel mogelijk proberen te troosten.
    Hopelijk komen er toch gauw wat lichtere, zonnige momenten.
    Dikke dikke knuffel 🍀🍀🍀💚

  6. Weet even niet wat te zeggen. Jullie hebben al genoeg verdriet gehad. Het wordt tijd voor fijne ervaringen. Ik wens jullie met heel mijn hart alle sterkte toe voor d komende periode en hoop dat er snel beter nieuws komt!
    xxx

  7. Heel veel sterkte voor Elselien en de mamma en pappa. Het is als dansen op een breekbare koord.. ik zal nu een kaartje sturen. En er regelmatig aan proberen te denken. Als het kan elke dag een geluksmomentje inbouwen én opbouwen, als tegengewicht tegen de tegenslagen en dipjes. Een lieve afstandsknuffel voor jullie 😊❤️🤗

Laat een antwoord achter aan Veerle, mama van Luna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *