Langzaam raken de putten in het gazon onder het raam gevuld. Eén regendruppel voel je niet, één regenbui is zo voorbij. Als het echter blijft regenen raakt de hele ondergrond verzadigd en worden de plassen steeds groter.
Langzaam raakt ook de emmer van onze dochter vol. Eén keer een prikje is hooguit vervelend, één keer een ziekenhuisopname is zo voorbij. Als je echter steeds opnieuw die opnames en operaties moet ondergaan, wordt het steeds moeilijker om het allemaal een plaatsje te geven.
De natuur heeft zon nodig, de dochter heeft rust nodig…
Kan ik me zo voorstellen!
Heb veel be wondering voor haar en jullie.
Volhouden hoor!
Piep
Heb zoveel begrip.. weet je eens flink vloeken lucht soms op.. en dan weer doorgaan, komaan meid.. samen.. en met onze steun gaat het lukken. Knuf
Dikke knuffel voor Elselien !
We denken aan jou !
En jullie ook..! Mooie metafoor!