Peinzend kijk ik naar buiten en zie twee zwarte roodstaarten heen en weer huppen onder de vensterbank. Buiten miezert het, maar wij zitten droog. Dochterlief is ondertussen naar de speelzaal, want jawel, we zijn terug in het ziekenhuis. De voorbije dagen kreeg ze weer steeds meer buikpijn en na overleg met de gastro-enteroloog was een opname niet te vermijden. De valiezen werden terug gevuld, onze zakjes geduld verzameld en hier en daar vond ik zelfs nog wat bergjes hoop om mee te nemen naar kamer 4.

Onze prinses reed een beetje triest door de voordeur. Vlak voor ons vertrek ontdekten we dat Flufke Maurice de kleine hamster naar de hamsterhemel was vertrokken. Ook al hadden we het zien aankomen, hij was dan ook al heel oud, toch is het even schrikken wanneer je dat kleine zachte lijfje ziet liggen. 

Peinzend kijk ik naar buiten en glimlach om die kleine Fluf, die dappere prinses, onze spring-in’t-veld, onze sportieveling, onze lieve enthousiasteling, mijn lieve schat,… ik glimlach en denk: zo slecht heb ik het nog niet getroffen.