ze doet het zelf

Deze ochtend mocht ik weer meehelpen met de verzorging.  Haar haar hadden ze net gewassen, maar het bed moest nog ververst worden en de wonde wilden ze ook nog nakijken.  We kregen toen al de eerste meevaller van de dag.  De plakkers mochten blijven zitten.  De wonde is droog en lekt nog amper.  De plakkers van de beademingstube moesten echter wel ververst worden.  Dat was een heel gepruts, maar uiteindelijk zaten ze wel goed.

Rond tien uur werd beslist om de beademing volledig stop te zetten en te kijken hoe ze het zelf zou doen.  Stom genoeg moesten die zo zorgvuldig gepuzzelde pleisters er dus weer af.  Elselien liet het verwijderen van de maagsonde en de beademingsbuis heel goed toe, vooral omdat zowel Peter als ikzelf haar hand mochten blijven vasthouden.  Ze wordt nu ondersteund met een masker dat voor extra zuurstof zorgt.   Het ademen doet ze helemaal zelf.  Ze moet terug wennen aan dat gevoel.  Ze is immers een hele week beademd geweest en vindt het heel vreemd om weer alles zelf onder controle te hebben.

Het verwijderen van de buis heeft ook een fantastische bijkomstigheid.  Wij hebben terug haar stem gehoord na 7 dagen stilte.  Het is nog heel fluisterend, maar ze is er weer.  En op deze manier krijgen we onze Elselien stapje voor stapje terug.

17 gedachten over “ze doet het zelf”

  1. Wat moet dit een zalig moment geweest zijn… Dat stemmetje terug te horen!
    Ook dat gevoel dat jullie mogen helpen bij de verzorging… Eindelijk terug je kind een ‘beetje’ kunnen helpen. Gelukkig heb je een paar van die ‘stoute’ schoenen meegenomen!
    Het doet deugd te lezen hoe jullie daar in Jette worden behandeld. Een top-team staat voor jullie klaar!
    Wij hebben alvast onze voorraad kaarsen aangevuld…
    Nog heel veel moed en sterkte de komende dagen.
    Een dikke knuffel aan allen.
    Mieke, Johan
    Lotte, Jenne en Riete

  2. Blij om dit te lezen.
    Het gaat de goeie kant op. We duimen verder …
    Nog veel moed en sterkte voor jullie allemaal.
    Rita en Luc

  3. Ik vertel dit goede nieuws zo dadelijk aan de kinderen van de klas. Wat een opluchting zal het ook voor hen zijn.
    Wat een straffe ouders zijn jullie, hoedje af !

  4. Na een week van bang hopen zal dit zowel voor jullie, maar zeker voor Elselien, een ongelooflijk gevoel geweest zijn. Ons kaarsje laten we nog verder branden. Gisteren was Anneklaar even in paniek want de kaars was uitgegaan. Dan heb ik naar jullie blog moeten gaan kijken dat alles wel nog in orde was. Wij duimen ook voor donderdag …. tot er eelt op op onze duimen staat!

  5. O zo fijn om dit te lezen.
    Stap voor stap komen jullie er wel ,…
    We blijven verder duimen hoor
    Een dikke knuffel

    Liefs ,Ann

  6. Via deze weg wil ik jullie laten weten dat we heel erg met Elselien en met jullie meeleven. We missen haar dagelijks op de IPV (Sint Lodewijk). We denken aan haar en wensen jullie allemaal veel moed. Heel veel groeten van Susan en Mireille.

  7. Laat maar komen dat goede nieuws… Eindelijk wat tranen van geluk… Ook al zal de weg nog lang en hobbelig zijn…

  8. Dit zijn momenten om te koesteren en zeker ook om moed uit te putten voor de volgende dagen.
    Heel flink, Elselien!

  9. Na zelf drie dagen verblijf in het ziekenhuis, waar elselien dikwijls in mijn gedachten was, was ik zo opgelucht toen ik las dat het al zoveel beter gaat met haar! Dat geeft jullie zeker nieuwe moed om er donderdag weer tegenaan te gaan. Alvast heeeeeeeeeeeeeeeel veel succes en lieve groetjes van tante Agnes

  10. Zo goed dat je je uitspreekt , Ilse . Zonder je vraag geen antwoord. Fijn dat jullie dus nu ook concreet mee mogen zorgen. Een wond die droog staat, zelf weer meer kunnen ademen…weer sprankels geneeskracht van die dappere Elselien. Blijf verbonden met jullie , denk ook veel aan Hanne , Thomas en Annelies . Liefs.

  11. Nog iets… je schrijft dat het jullie deugd doet je gedragen te weten door heel veel mensen. Maar Ilse, ik vind het ongelooflijk dat jij er nog in slaagt om dit te delen met ons in deze blog. Zo krijgen we ook de kans om mee te leven en het raakt ook iets heel kwetsbaar in mezelf, het brengt me tot de kern van het leven. Jullie zijn voor mij een inspirerend voorbeeld van waar liefde en moed toe in staat zijn. Jullie maken het Onbegrijpelijke, het Mysterie van Liefde tastbaar. Danke hiervoor.
    (ook al wou ik natuurlijk dat dit niet in deze omstandigheden moest zijn…)

  12. Fijn om ook eens goed nieuws te mogen horen. Wens ze maar veel beterschap en we duimen voor de volgende ingreep zodat alles goed zal verlopen.

Laat een antwoord achter aan juf Lilyane en juf Ilke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *