uitstapje

Vandaag hebben we het ene ziekenhuis een dagje ingewisseld voor het andere ziekenhuis.  Het werd tijd dat Elselien zich nog eens liet goedkeuren door de artsen in het UZ Brussel.  De echtgenoot stond ondanks de files al om 8 uur aan de inkom van het ziekenhuis om ons op te halen.  Elselien en ikzelf hadden ons ook al serieus gehaast om op tijd klaar te zijn.  Natuurlijk stonden we onderweg naar Brussel ook nog stil, maar we zijn er net op tijd geraakt.  De dag startte met een foto van de rug.  Al het materiaal zit tot onze grote opluchting nog steeds op zijn plaats.  Er is ook geen spoor van een ontsteking, want blijkbaar geven urineweginfecties ook een verhoogde kans op ontsteking van het materiaal.

Nadien was het inde dagkliniek waar een bed klaar stond, wachten op alle dokters die één voor één langs kwamen.  We zagen de neuroloog om nog verder af te spreken, de orthopedist kwam langs om te zeggen dat hij heel tevreden was en ons pas over drie maanden weer moest zien, ook de gastro-enteroloog kwam haar licht werpen op de problemen van de dochter en zij snapte eindelijk waarom ik me afvroeg of Elselien wel alle medicatie opneemt.  Als je weet hoeveel ze braakt en hoe slecht haar darmen werken, heeft ze ook haar twijfels over de werking van de medicatie.  Ze gaat het in elk geval bespreken met de andere artsen.  Toen kwam er ook nog een uroloog langs die we eigenlijk niet kenden en die Elselien duidelijk ook niet kende.  Ze wist niet dat we sondeerden en ook het feit dat er zoveel urineweginfecties zijn was nieuws voor haar.  Ik denk dat we toch nog eens de hulp van een andere uroloog moeten zoeken.  We zagen ook nog Iris, de psycholoog die ons zo goed heeft opgevangen vlak na de operatie.  Ze wou eens met eigen ogen aanschouwen hoe onze held het nu deed.

Aangezien de dochter daar nogal beroemd/berucht is in Brussel, kent bijna iedereen (behalve die uroloog blijkbaar) haar.  Het gevolg is dan wel dat wanneer je door de gangen loopt, ook iedereen een babbeltje wil doen en vraagt hoe het gaat.  Elselien had niet steeds evenveel zin om te babbelen.  Steeds hetzelfde verhaal doen is voor haar duidelijk nog een echte opgave.

Nu zijn we terug in Gent.  Hier kan ze weer uitrusten van alle belevenissen en indrukken in Brussel zodat ze er morgen in het revalidatiecentrum weer tegenaan kan vliegen.  En dan… staat er een hele fijn weekend voor de deur!

4 gedachten over “uitstapje”

  1. Ik vind het fijn te lezen dat ze Frans leuk. Ik denk dat het les volgen voor haar een aangename afwisseling is. Hopelijk vinden ze toch eens de oorzaak van al die urineweginfecties en van het misselijk gevoel waarmee Elselien steeds geplaagd wordt. Ik wens jullie alvast een heel mooi weekend toe !!! XXX

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *