We zijn weer vertrokken voor een nieuwe week in ons vertrouwde UZ.  De ontvangst was hartelijk.  Een vriendje dat ze hier bijna een jaar geleden heeft leren kennen, stond haar al op te wachten in de gang en begon enthousiast te zwaaien toen hij haar zag.  Ik heb mijn babbel met zijn mama ook alweer gehad.  Het is altijd leuk als je wat afleiding hebt hier.

Vannacht is er al een eerste onderzoek.  De dochter hoeft eens niet te slapen met haar bipap, maar haar saturatie wordt wel geregistreerd.  Zij hoopt weer maar eens dat alles OK zal zijn, maar beseft tegelijk dat die kans wel heel klein is.  Morgen start ook haar week waarin de maag volledig ontzien wordt.  Enkel de medicatie wordt nog via de sonde gegeven.  Voor de rest zal het allemaal intraveneus gebeuren.  Om het leed te verzachten, hebben we dan maar een kleine omweg gemaakt. In plaats van de afrit UZ, namen we de volgende afrit en mocht ze nog eens bij de Quick een hamburger gaan eten.  Ze straalde en heeft er van genoten!

Nu ligt ze alweer in dromenland, omringd door een hele familie konijnen en natuurlijk haar favoriete knuffel, Muis!