Te veel

De voorbije maanden vlogen voorbij. Al heel vaak wou ik een nieuw bericht schrijven, over een fijne week aan zee, een maffe uitstap van twee mama’s met hun twee dochtervriendinnen, een nieuwe schattige bewoner ten huize giraffenvlekjes luisterend naar de namen Gouda, Brutus, Magnum Gold, Dame of gewoon Schattie (de schattigste goudhamster ter wereld) Ik wou ook schrijven over moeilijke onderwerpen, maar durfde niet goed. Ook over de onverklaarbare koorts van dochterlief of mijn vreemde reactie op een ijzerinfuus had ik een prachttekst kunnen schrijven. Maar ik deed het niet. De energie is op, de fut is er uit. Alles wat extra is, is gewoon te veel, maar ook het voorbije weekend toonde dat de elastiek nog wat verder kan gerokken worden.

Zaterdagochtend kregen we slecht nieuws over de liefste Kleine Oma van de wereld en vloekte ik eens goed op de overbezetting, de regels en de eenzaamheid en werd ik bang.

Zaterdagavond ging het ook niet goed met onze held, de appendicostomie waarlangs ze darmspoelingen krijgt, was gezwollen en vuurrood en lekte bloed en etter. Er volgde een overleg met het UZ tot in de late avonduren, maar voorlopig bleven we thuis. Op zondag werd na nieuw overleg besloten dat het zo niet verder kon en hals over kop vertrokken we richting Brussel. De chirurg keek, fronste zijn wenkbrauwen en besloot waar we voor vreesden. De valiezen mochten uit de auto worden gehaald en een kamer op de overvolle kinderafdeling werd voor ‘hun’ krak vrij gemaakt.

De antibiotica druppelt in, verschillende artsen springen binnen, de ene al wat meer ongerust dan de andere. Morgen volgt er een scan van de buik, ergens deze week mag ze nog eens de MRI-geluiden doorstaan, een tosca-meting staat op de planning, de chemo zouden ze willen veranderen en de tpn wordt ook aangepast. Tja, nu ze hier toch is…

De laatste dagen kreeg ik ook het vreselijke nieuws te horen dat een lief ventje van amper zeven het leven plots heeft losgelaten en dat een fantastische jonge vrouw die ook voor de dochter geen onbekende was, bij een auto-ongeluk het leven liet.

En dan lees je dat mensen hun leven rampzalig is omdat ze drie dagen in een quarentainehotel moeten zitten na een huwelijksreis van drie weken, je ziet berichten van twintigers en dertigers voor wie het het einde van de wereld lijkt omdat ze niet meer naar hun geliefde danszaal kunnen. Ik kijk en word triest. Relativeren is blijkbaar een kunst.

8 gedachten over “Te veel”

  1. Ilse, ik leef mee met jullie en ik hoop op nieuwe lichtpuntjes die terug wat moed en kracht geven. 💕

  2. Als er iemand me woordeloos weet te maken.
    Alle decembermagie en kerstmirakels horen jullie kant ff uit te komen.
    En de dramatisering van de rest van de maatschappij… tja, de mensheid, die teert op drama, en gelukkig voor de meesten hebben die niet zo veel andere inspiratie te halen uit hun persoonlijke gebeurtenissen 😅
    Veel kracht

  3. Lieve Ilse
    Ik lees de frustratie, de angst, het verdriet, de vermoeidheid, de moedeloosheid, het verdriet, de bezorgdheid,… tegelijk lees ik ook over vreugde, vriendschap, huiselijke warmte…
    En hoewel ik weet hoe belangrijk en van onschatbare waarde dat laatste allemaal is en hoewel ik weet hoe die kleine momentjes voor jullie zo groots van betekenis zijn, van belang zijn, onmisbaar zijn…toch hoor ik ook je wanhoop, je nood, je machteloosheid… wat zou ik graag kunnen toveren 😞😢 ik stuur je alle warmte en liefde toe en hoop dat je terug de moed vind en het terug aandurft om het allemaal voldoende van je af te schrijven, je hart te luchten, je gevoelens te uiten,… al was het maar om het even gezegd te hebben zodat je het allemaal even eruit kan gooien mocht je dat helpen. We zijn in gedachten bij jullie en hopen snel op nieuwe lichtpuntjes op jullie weg! Veel beterschap voor Elselien en voor kleine oma! X

  4. Wat is het veel om allemaal te dragen 🙁
    ik stuur je een warme knuffel en veel steun om verder te kunnen.
    veel beterschap voor Elselien en oma.

    xxx Hilde

  5. Lieverds toch. Ik geef vanuit hier een dikke omhelzing. Ik snap de frustraties en helemaal richting mensen die zich druk maken om dingen die er in onze ogen niet toe doen. Ik zie het als een enorme beperking wanneer je zo’n oppervlakkige persoonlijkheid hebt.
    Maar wat jullie moeten doorstaan is natuurlijk ook niet ‘normaal’ en moeilijk te vatten.
    Toch ben ik er van overtuigd dat vele gezinnen jaloers zullen zijn op de enorme hoeveelheid liefde die ik elke keer bij jullie hoor, zie en voel tussen eenieder. Een liefde die heeeel diep gaat en echt is. Dat is wat jullie extra bijzonder maakt.
    Steeds weer die Corona of eigen perikelen, waardoor ik niet jullie kant op kan komen. Ik baal hiervan, vooral omdat ik je graag een echte knuffel kom geven.
    Heel veel kracht en liefde toegewenst voor jullie gezin!xxxxx

  6. Ik heb hier nog nooit een bericht achter gelaten maar nu kan ik niet anders dan jullie heel veel moed en liefde sturen…
    Het is enkel virtueel, maar ik hoop dat jullie de genegenheid tot bij jullie voelen!

  7. Een elastiek rekt maar zover tot ze springt. Hier mag je altijd je hart eens komen luchten, hulp vragen, wij durven ook neen zeggen als het voor ons niet gaat, je valt ons daar niet mee lastig, je mag dat gerust eens vragen. Als we kunnen willen we wel helpen om de spanning op die rekker te verminderen. We wonen dichtbij.

Laat een antwoord achter aan S. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *