slapen

Het voorbije weekend heeft Elselien heel veel geslapen.  Ze was zo ontzettend moe.  Telkens ze in haar bed lag, vielen haar ogen dicht.  Het was duidelijk dat de inspanningen van de vorige week teveel waren geweest.  Maandag is ze echter weer vol nieuwe moed vertrokken naar Gent.  Ze verheugde zich op de lessen in de ziekenhuisschool.  Toch is ze ’s avonds weer ongelukkig thuisgekomen.  Er waren opnieuw dikke tranen door het onbegrip.  Ook dinsdag liep het weer fout.  Toen was de maat vol.  Een dochter die steeds doodmoe thuis komt, medicatie die niet helemaal correct wordt gegeven, dingen die gezegd worden die echt niet door de beugel kunnen, een kind dat bang is om te vertrekken, zo kan het niet verder.  Vandaag is ze thuis gebleven.  We moesten toch naar Brussel omdat haar poort het weer maar eens niet deed (en nu weer wel!) Morgen zullen we nog zien wat we doen.  Vrijdag is er een gesprek voorzien.  Hopelijk raken we er uit.  Het is zo moeilijk op deze manier.  Dit vreet energie van Elselien en van ons.

Vandaag kreeg ik ook telefoon van de neuroloog uit Brussel.  Binnenkort wordt onze held nog eens een paar dagen opgenomen zodat de artsen allemaal samen nog eens kunnen langs komen en overleggen om de boel weer op punt te stellen.  De neuroloog wil heel graag de hoeveelheid medicatie terug naar beneden halen, momenteel krijgt ze immers absurde hoeveelheden.  Ook haar gewicht baart de artsen zorgen.  En deze keer is het niet omdat ze te weinig weegt maar omdat ze veel te snel te veel bij komt.  Het wordt dus nog even spannend.  Hopelijk zijn we nadien weer vertrokken voor een rustigere tijd.  Het ziet er trouwens ook naar uit dat het prikken toch nog zal aangeleerd worden.  We zijn benieuwd…

5 gedachten over “slapen”

  1. Je kan ook ziek worden van teveel medicatie. Nevenverschijnselen uiten zich dikwijls door vermoeidheid en gewichtstoename. Goed dat de dokters er eens naar kijken en hopelijk kan ze verder met minder plllen.
    groetjes

  2. Zo jammer dat deze revalidatietijd zo moeilijk loopt en jullie zo veel onbegrip en gebrek aan samenwerking ervaren.
    Helaas voor ons zo herkenbaar ?
    Het doet me automatisch terugdenken aan de 19maanden Pulderbos, maar helaas ook veel situaties in t ziekenhuis de voorbije vijf jaar… Pfffff…
    “Als ouder ben je de beste advocaat voor je kind”, zei ooit een zeer verstandige kinderpsychiater tegen ons. Elselien boft met ouders als jullie! Veel succes en goede moed voor vrijdag x

  3. Hopelijk leverd een goed gesprek wat op,want zo kan het toch niet verder ,Elselien die huilt als ze vertrekt en terug komt van de revalidatie ocharme alsof ze nog niet genoeg heeft meegemaakt.Wij zullen in elk geval duimen! groetjes uit laakdal

Laat een antwoord achter aan Annick Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *