Nieuw

Een paar dagen geleden kwam de vraag of onze held het zag zitten om te verhuizen. Niet gewoon van kamer wisselen, maar echt naar een andere afdeling. De zorg voor onze prinses is enorm groot en tijdrovend en zoals ik in een vorig berichtje al eens schreef, zijn ze chronisch onderbemand op de kinderafdeling. 

Nu ons meisje ook begeleid wordt door het palliatief team en ook oncologen en hematologen haar opvolgen, leek het niet onlogisch om haar naar de onco-afdeling over te brengen. Kamer 44 is nu onze thuis.

Het is vreemd. Tien jaar lang was kids 2 en later ook kids 1 ons toevluchtsoord in moeilijke tijden. We werden er geholpen, getroost en gerustgesteld. Iedereen kende de dochter en de dochter kende iedereen. Nu komen we op een nieuwe afdeling met gelukkig heel wat gekende verpleegkundigen. Ook hier werden we met open armen welkom geheten. Het zal even wennen zijn, maar we vertrouwen er op dat we hier even goed zullen worden geholpen, dat er zal geluisterd worden en dat er altijd iemand klaar zal staan met een troostende knuffel.

Vaarwel kids 1 en 2. Dag kids 3, hier zijn we. Dragen jullie nu mee de zorg voor mijn lieve schat?

4 gedachten over “Nieuw”

  1. Hopelijk voelen jullie je vlug thuis op deze afdeling.En diegene die voor zo één fantastische jonge dame mogen zorgen gaan dat zeker goed doen.
    Veel lieve groetjes! xxx…

  2. Hopelijk wordt dit een warme thuis voor Elselien.
    Vriendelijke en ervaren verpleging zal jullie een hart onder de riem steken. Lieve groetjes en pakjes vol moed!!!!!

  3. Ik wens jullie een warme omgeving waar je je zoveel als kan thuis voelt, even welkom bent en dezelfde vriendschappen met de verpleging kan opbouwen. Zowel voor julliezelf als voor Elselien!

  4. Ik denk elke dag aan Elselien, ookal is mijn stage op de pediatrie al een tijdje geleden afgelopen. Ik duim mee met jullie en wou dat ik de pijn wat kon verlichten… vele knuffels!
    Hier thuis brandt een kaarsje, hopelijk voelen jullie de warmte en het kleine vonkje vuur als teken van hoop tot daar, in kamer 44.

Laat een antwoord achter aan Suzanne Bervoets Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *