moeilijke maandag

Zo rustig en kalm dat het voorbije weekend was, zo druk was het vandaag.  De dag begon reeds met een assistent arts die danig op mijn zenuwen heeft gewerkt.  De vraag stellen wanneer je van de chirurg naar huis mag terwijl er je nog een operatie te wachten staat, is niet echt gepast.  Die had duidelijk het dossier nog niet gelezen.  De neuroloog raadde me aan om dit toch eens te bespreken met de hoofdarts.  Dit zijn inderdaad dingen die niet mogen gebeuren.  We zagen ook de neurochirurg en de uroloog passeren en die waren beiden gelukkig heel tevreden met wat ze zagen en hoorden.

We hebben ook nog wat geoefend voor het examen Nederlands volgende week en toen was onze prinses zo moe dat ze gewoon in slaap is gevallen.  We moesten ze zelfs wakker maken om naar de röntgenafdeling te gaan om een foto te maken van haar hand.  Zo ging ze ook voor het eerst terug in haar rolstoel en alle draden en pompen verhuisden mee.  Dit ging niet vanzelf, zo een elektronische rolwagen is nogal groot en lomp en blijkt ook niet zo goed onder een röntgenapparaat te manouvreren, maar moeilijk gaat ook. Eens terug op de kamer was het al tijd voor het middagmaal en kon de dochter ook terug in bed.  Rond twee uur kregen we dan de boodschap dat Elselien verwacht werd bij oftalmologie (dat is iets met de ogen).  Heel de verhuis naar de rolwagen werd dan nog maar eens gedaan en toen volgde een hallucinante tocht door het ziekenhuis.  Ik dacht dat we het hier al helemaal kenden, maar ik moest mijn mening herzien.  We zijn door gangen gereden die ik nog nooit had gezien.  Gangen trouwens waar duidelijk nog in gewerkt werd, omleidingsgangen door mega-smalle deuren die heel wat vroegen van de stuurkunsten van de dochter.  Maar mijn oriëntatie is in elk geval ok, ik heb de weg naar kids 2 zonder problemen terug gevonden.  Bij oftalmo zijn ze trouwens ook niet echt voorzien op rolwagens (en al helemaal niet op van die grote), één van de onderzoeken is niet door gegaan omdat de dochter met haar kin niet tot bij het toestel raakte.

Veel rust kreeg ze ook nadien niet, want Silvie de kinesist kwam zich bezig houden met de benen en de longen van onze held en even later vervolledigde Marc van V!go nog eens het gezelschap.  Het sta-apparaat kon eindelijk getest worden.  Dat testen is tamelijk vlot verlopen, ook als was Elselien niet echt enthousiast, maar mensen, wat een gigantisch ding is dat.  Straks moeten we aan onze boerderij nog een stuk aanbouwen om dat toestel te kunnen zetten.

Daarna was het alweer tijd om te prikken.  De vorige maal was dit voor Elselien een nogal traumatische ervaring dus we hoopten allemaal dat het wat vlotter zou gaan.  Jammer genoeg merkten de verpleegster hier net hetzelfde op als vorige keer.  Die poort zit echt niet goed.  Ook vandaag lukte het niet van de eerste maal.  Nu zit de naald weer goed en kan ze opnieuw tien dagen dienst doen.

Tot slot kwam ook dokter Jansen, de neuroloog nog even binnen.  Zij gaat zich bezig houden met vervelende poorten en toch niet zo een schone urine.  Hopelijk kan zij zorgen dat alles opgelost geraakt.

Elselien was echt moe vandaag.  Reeds om acht uur lag ze met haar ogen dicht en vroeg ze of de TV af mocht.  ’t Is te hopen dat het morgen geen dolle dinsdag wordt, iets rustiger mag ook…

2 gedachten over “moeilijke maandag”

  1. ‘Dolle dinsdag’ is al geboekt bij Pizza Hut dus normaal blijven jullie er dan van gespaard. Lieverds daar, goeie moed. En ik vind dat jullie een hele zoete mooie droom vannacht verdienen. Echt wel. Slaap lekker. X

Laat een antwoord achter aan Karin Swinnen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *