moedeloos

Als afsluiter van een fantastische vakantie moest gisteren de poort opnieuw geprikt worden.  Volgens Elselien zou dit een fluitje van een cent zijn, want moeke had het toch al drie keer goed gedaan.  Ze had er veel vertrouwen in.  Jammer genoeg liep het deze keer toch twee keer mis.  De naald zat niet goed.  Zoals we met haar afgesproken hadden, werd er die avond niet meer geprikt, maar zouden we pas de volgende ochtend nog eens proberen.  Het werd dan maar een nachtje zonder TPN.  Het vocht heeft ze nochtans broodnodig om haar blaas te spoelen, maar er zat niets anders op.  Deze ochtend probeerde ik met nieuwe moed nog eens.  Ik was er zeker van dat ik nu wel goed had geprikt, maar vreemd genoeg kon ik niet inspuiten en ook geen bloed terug trekken.  De dochter zag het ondertussen al een beetje minder zitten.  In plaats van les te volgen met Bednet trokken we dus weer maar eens naar Brussel.  Daar werden we met open armen ontvangen.  Ze wilden wel even tijd maken om te prikken.  Het draaide anders uit.  Ook toen de verpleegster een poging had gewaagd, kwam er niets uit en ging er evenveel in.  Dit begon een probleem te worden.  Zij was er immers ook van overtuigd dat ze goed had geprikt.  Vanaf dan begon er een over en weer getelefoneer met de artsen.  Nog een nacht zonder vocht was geen optie.  Er werd al gesproken over een opname en een operatie om een nieuwe poort te plaatsen.  Voor alles geregeld werd, zouden ze nog één maal proberen om te prikken terwijl de dokter er bij was.  Zo kon ze zien wat er fout liep.  Deze keer gebeurde het prikken gelukkig onder kalinox.  Het ongelooflijke gebeurde, plots kwam er wel bloed en kon er ook gespoeld worden.  Ik heb nog nooit zoveel opluchting gezien op de gezichten van de mensen rondom mij.  Waarschijnlijk zag ik er even opgelucht uit.  Wat er precies aan de hand was met de poort weten we echter niet.  Deze avond sloot ik de TPN aan , maar tot mijn grote verbijstering kwam er weer niets en kon ik ook niets inspuiten.  Na een paar keer proberen, kwam er dan toch beweging in en is het aansluiten gelukt.  Nu is het hopen dat de voeding de hele nacht kan lopen zonder dat de pomp in alarm gaat.

20160215_210915

In het ziekenhuis maakte ik ook kennis met een mama wiens blog ik al een tijdje volg en zij volgt ook giraffenvlekjes.  Het was fijn om elkaar eens in het echt te spreken.  Het zou nog leuker zijn natuurlijk als dat niet in een ziekenhuissetting zou plaats vinden, maar met allebei een zorgintensieve dochter is dit natuurlijk wel de plaats waar je de meeste kans maakt om mensen te leren kennen.   We hadden een toffe babbel en dit maakte het wachten weer wat aangenamer.

 

2 gedachten over “moedeloos”

  1. Ik vond het ook zeer fijn elkaar tegen het lijf te lopen!

    Hoop van ganser harte dat het prikken vanaf vandaag weer ok verloopt. En dat Elselien gespaard blijft van kwalen en ongemakken opdat er weer een glimlach op haar gezichtje mag verschijnen.

    Veel liefs.

  2. Hoi Ilse,

    wat geeft die poort toch een problemen! Nu heb ik daar gelukkig niet mee te maken, maar ik heb er dus ook echt geen kennis van. Waar zit deze poort en hoe werkt deze? Kan ik het ergens googlen?

    Veel sterkte maar weer; hier word je idd echt moedloos van!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *