kamer 33

We zitten weer op kids 2.  Deze keer hebben we kamer 33.  Ik vind het zo onwerkelijk dat we niet meer in De Panne zitten.  Ook onze kleine meid heeft het er heel moeilijk mee.  Ze had zo uitgekeken naar de vakantie en dan moet ze ze na amper drie dagen weer afbreken.  Toen de ziekenwagen haar kwam ophalen, zei ze heel verdrietig dat ze niet mee wou.  Op zo een moment zou je voor die hele boze buitenwereld de deur willen afsluiten.

Eens aangekomen in het UZ werd ze door de hele afdeling verwelkomd.  Ook hier vinden ze het enorm sneu voor hun Elselientje.  Even later is er weer maar eens bloed genomen.  Gelukkig kon dit via haar poort.  Zo spaarde dit toch al een prik uit.  Nadien mocht ze ook nog een uurtje naar de speelzaal en zagen we een arts in opleiding.  Zij kwam even een paar vragen stellen zoals:  welke medicatie krijgt ze, is het al lang geleden dat ze is geopereerd, heeft ze nog ergens anders last van?  Ik heb haar heel vriendelijk verwezen naar het dossier van Elselien en voor de medicatie gaf ik haar het blad mee dat de arts hier mij vrijdag had gegeven.  Ik snap ook wel dat deze mensen nog alles moeten leren, maar voor je bij een patiënt komt, ga ik er toch van uit dat je het dossier eerst even hebt geopend.  De vragen kwamen mij nu heel ridicuul over en daar had ik even een zin in gisteren.  De zaalarts heeft toen nog foto’s genomen van de wonde op haar rug en een kweek gemaakt van het wondvocht.  Nu is het afwachten wat de bespreking gaat opleveren.

Deze nacht kreeg ze ook plots koorts maar die is gelukkig gezakt na een dosis medicijnen en niet meer terug gekomen.  Een ontsteking is echt wel het laatste dat we kunnen gebruiken.

Hopelijk krijgen we vandaag meer nieuws en dan nog liefst goed nieuws.  We hebben onze portie slecht nieuws echt wel al gehad de laatste maanden.

4 gedachten over “kamer 33”

  1. VERDORIE toch hoeveel pech kan een mens hebben! We zullen hier onze duimen weer hoog in de lucht steken en hopen dat alles goed gaat en jullie weer richting de Panne kunnen vertrekken .Groetjes suzanne en guy

  2. Ons hart brak bij het zien van jullie vertrek 🙁
    Krijg ook nu tranen in mijn ogen! Dit kan niet anders, we hebben niet enkel Elselien, maar ook jullie zo weten uitkijken naar dit ‘verlof’, dit samen zijn aan zee, we hebben jullie allemaal zo weten genieten van de momenten hier in VR en dan… pfff… We duimen keihard! Helaas is dat het enige wat we kunnen… xxx

  3. Ook ik hoop dat jullie snel het ziekenhuis kunnen verlaten en terug kunnen keren naar De Panne. Dikke knuffel. X

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *