De chirurg had voor de dochter een cadeautje. In een zakje had hij alle schroeven, bouten en staven verzameld die hij uit haar rug had gehaald. Het lijkt mecano voor gevorderden. Echt licht is dat materiaal ook niet. Dat kleine hoopje metaal woog toch wel wat. De wonde op haar rug moet nu terug dicht groeien en dat blijkt toch niet zo eenvoudig. Na zeven keer had zich daar al een stevige laag littekenweefsel gevormd en dat moet weer aan elkaar groeien. Jammer genoeg lekt de wonde dus nog.

We zagen vandaag ook een hele stoet artsen passeren. De uroloog kwam vertellen dat de blaas er eigenlijk wel goed uit zag. De verstopping van de sonde is dus vooral doordat onze prinses te weinig vocht krijgt. De gastro-enterologen mogen dus eens bedenken hoe ze extra vocht in dat lijfje kunnen krijgen zonder dat ze misselijk wordt.  De neuroloog kwam ook nog even langs om een paar zaken te bespreken, de pneumologen zijn aan het uitvlooien hoe ze de saturatiedippen kunnen oplossen en de zaalarts probeert alles te coördineren.

Tussendoor werd de poort herprikt door een lieve verpleger die eigenlijk zijn vrije dag had, de operatiewonde werd verzorgd, ons meisje ging even in haar stoel en in de speelzaal zagen een paar nieuwe knutselwerkjes het licht.

Nu is het weer weekend en krijgt onze prinses de tijd om te genezen.  Geduld, we hebben nog even geduld nodig…