toekomst

20160120_091038

Wanneer je in het ziekenhuis zit heb je veel tijd.  Je hebt tijd om dat boek te lezen dat al veel te lang ligt te wachten.  Er is tijd om massa’s puzzelboekjes in te vullen.  Tijd is er ook genoeg om op facebook te zitten en mails te checken.  Maar bovenal is er ook tijd om te piekeren.  Jammer genoeg heb ik van die hersenen die nooit stoppen met denken.  We hebben de afgelopen zeven jaar al een heel traject af gelegd.  Sommige dingen waren verwacht, maar de meeste kwamen als een complete verrassing op onze weg.   Maar wat nu?  Wat brengt de toekomst?  Dit is koffiedik kijken.  Niemand weet wat ons nog te wachten staat en dit zorgt soms voor angst.  Veel angst voor een onzekere tijd.  Hoe zal onze dappere meid het later doen?  Zal ze alleen kunnen wonen, zal ze ooit kunnen werken?  Welke werkgever zit er in hemelsnaam te wachten op werknemers zoals Elselien?  Zij heeft toekomstdromen, maar hoe realistisch zijn die?  Ze zal nog enorme obstakels tegen komen op haar weg naar volwassenheid.  Problemen die zelfs volwassenen zich amper kunnen voorstellen.

Gelukkig zijn er heel wat mensen rondom haar die haar willen helpen, maar toch zou ik haar zo graag een klein beetje een toekomstperspectief willen bieden.  Maar jammer genoeg kan niemand dat.  Het piekeren en wakker liggen, zullen we er dus maar bij nemen.  Ooit zal het toch wel beter gaan zeker?

5 gedachten over “toekomst”

  1. Ach voor je het weet ben je zelf oud en grijs, en krijg je een telefoontje uit Hong Kong waar Elselien op dat moment miljoenen binnenrijft als succesvolle mode-ontwerpster 😉
    Sky’s the limit 🙂
    Niet piekeren, maar dromen. Je weet nooit welke er uit komen.
    Sterkte daar!

  2. Idd, niet piekeren, maar dromen. Dromen van jullie nieuwe huis met tuin… Dromen over de kleur van de muren van jullie nieuwe living… Dromen van een vakantie in Villa Rozenrood… Er staan nog vele leuke momenten op jullie te wachten!!

    Dikke knuffel! x

  3. Lieve Ilse, ik kan je begrijpen…Maar vandaag in de klas lazen we nog een tekst van Viktor Frankl, psychiater die de Holocaust overleefde. Hij leerde en dat is zijn levensvisie geworden: De mensen met dromen overstegen zichzelf en de realiteit. Het waren de mensen met dromen die het langst geleefd hebben of het overleefd hebben… Ik leerde al: De dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen en de zorgen van morgen zijn toch altijd anders dan dat je ze vandaag bedenkt. Dus niet nodig .
    Droom zacht, slaap zacht.

  4. Dag Ilse,
    ik las een tijdje geleden dat Elselien een droom had om een boek te schrijven. Misschien dat we samen en met de steun van haar vele vrienden deze droom kunnen realiseren. Vorig jaar heeft Housam, een Syriër, een boek geschreven in het Nederlands. De man is blind maar heeft vele vrienden die hem gesteund hebben. Je ziet, niets is onmogelijk. We zullen er in het koor eens over praten. groetjes.

Laat een antwoord achter aan Hilde Huybrechts Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *