de klik

Er zijn zo van die mensen waar je je onmiddellijk goed bij voelt.  Zo voelde ik me vier en een half jaar geleden al op de eerste dag helemaal thuis op de school van de dochter dank zij een ondertussen fantastische vriendin en ook vorig jaar in Barcelona leerde ik een heel fijn iemand kennen.  Een vrouw die met haar zoon met NF1 ook al heel wat watertjes had doorzwommen.  We hebben ondertussen nog steeds contact met elkaar ook al zijn we gescheiden door een paar honderden kilometers.  De voorbije week in Villa Rozerood was er weer zo een klik.  Hoe gebeurd dat?  Je raakt aan de babbel in één van die comfortabele zeteltjes in de Villa, je merkt dat je toch wel heel wat gemeenschappelijke interesses hebt en de kinderen blijken dan nog eens door dezelfde artsen opgevolgd te worden.  Als kers op de taart schrijven we beiden een blog en toen bleek dat ik haar blog zelfs al een hele tijd gevolgd had.  Het is altijd leuk om zo mensen in het echt te ontmoeten.  De mama van Kleine Kadee en Flavie bleek een warme vrouw te zijn die goed kon luisteren.  Ze is iemand die echt wel een heel groot hart heeft.  We hopen dat we elkaar nog snel eens tegen komen in de Villa.  In elk geval hebben we mailadressen en gewone adressen uitgewisseld.  Het zijn zo een mensen die je de kracht geven om door te gaan.

20160306_114258

De laatste dagen ging het met onze prinses steeds beter.  Ze genoot van het zonnetje (aan zee was het echt véél zonniger dan in het binnenland!), maar vond de wind wat minder leuk (er was dan ook veel meer wind dan in het binnenland, maar die blies dan wel duidelijk de wolken weg in De Panne)  Ze maakte muziek, speelde spelletjes, werkte zelfs voor school aangezien ze deze keer een poging gaat doen om ook twee examens mee te maken, ging uitgebreid in bad, keek TV in bed (mag ik in ons nieuwe huis ook een TV in mijn slaapkamer, was haar vraag…) speelde met de lego en deed weer iedereen smelten door haar lieve lach en grappige mopjes.  Vandaag was het jammer genoeg weer een mindere dag.  De hoofdpijn en de duizeligheid speelden weer op.  Ze heeft ook last bij het zitten en liggen van haar billen.  We proberen haar nu in bed nog wat meer op haar zijn te laten liggen, maar op je zij zijn er echt wel weinig dingen die je actief kan doen.  Ook de sneeuwval zorgde voor een triest gezichtje.  Ze zou zo graag nog eens in de sneeuw spelen en een sneeuwman maken om nadien een sneeuwballengevecht te houden.  Op dit moment lijkt haar dit onmogelijk (maar wie ons kent, weet dat er hier weinig echt onmogelijk is, dus dat zal nog wel eens in orde komen!)

20160307_072826

Het weekje Villa Rozerood heeft deugd gedaan.  Het was dank zij Bring a Smile opnieuw een week genieten in het kwadraat van alle goede zorgen en de lieve mensen rondom ons.  De batterijen zijn weer een stukje opgeladen voor de komende weken.

20160305_113434

Morgen moet er hier alweer ingepakt worden.  Woensdag worden we opnieuw in Brussel verwacht.  Gelukkig kan ze in de voormiddag nog twee uurtjes naar school.  Daar kijkt ze alweer naar uit.  Dat is immers veel leuker dan les krijgen van je eigen moeke!

7 gedachten over “de klik”

  1. Zo blij voor jullie dat jullie elkaar gevonden hebben! Kan mij al te goed voorstellen dat dergelijke ontmoetingen en uitwisselingen je energie geven.

    Wens jullie tonnen energie voor jullie komend UZ verblijf.

    P.s.: misschien kunnen we eens een weekendje samen boeken in de Villa. Heb immers – dankzij jouw aanraden – een aanvraag ingediend.

    Veel groetjes.
    Stefanie

  2. Wat een mooie en lieve woorden!!!
    Die klik was helemaal wederzijds trouwens ?
    Onze duimen staan hier al klaar voor jullie deze week. Doe ze daar de groeten van Kleine Kadee in het Buitenverblijf, maar doe vooral Elselien veel groetjes van ons!
    Enne… Stefanie: da’s nog eens een gedacht zie!!!

  3. Fijn dat de batterijtjes weer wat opgeladen zijn en er mensen een glimlach op jullie gezicht wisten te toveren.
    Ik wens alvast Elselien fijne uurtjes morgen.
    X

  4. Wat een prachtige foto van Elselien, Zij straalt!!!
    Jij geeft mij ook veel kracht! Die honderden kilometers moet ik maar eens gauw gaan rijden, want zo ver is dat niet. Dan mogen er heus wel medische afspraken opstaan, want ik ga gewoon mee.
    Een kop koffie is genoeg. We spreken binnenkort gewoon af!xxx

Laat een antwoord achter aan Kirsten en co Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *