1 september

IMG_0001

Eén september is de start van een nieuw schooljaar.  Het was vroeger een dag waarop ons hele gezin de vakantie achter zich liet en weer naar school trok.  Met vier op de schoolbanken en met twee voor die banken.  Het voorbije schooljaar was al anders dan anders door het vele ziek zijn van Elselien en Hanne die in het hoger onderwijs zat, maar deze één september heb ik een heel dubbel gevoel.  Op de foto zie je dat Elselien straalt.  Ze keek ook uit naar de eerste schooldag.  We hadden haar zo graag begeleid naar haar nieuwe leefgroep.  Ze is gestart in het eerste middelbaar en toch is ze nog niet echt begonnen.  Vandaag kon ze al een half uurtje aansluiten met Bednet, maar het is toch niet hetzelfde.

Wij moeten onze dromen ook weer bijstellen.  Wanneer ze terug naar school zal kunnen weten we niet, wanneer ze echt kan aansluiten met Bednet weten we niet, wanneer ze naar Gent kan revalideren weten we niet, hoe ze nog zal herstellen weten we niet, hoe het op leervlak zal gaan, weten we niet, wanneer ze naar huis kan, weten we niet.  Er is zo ontzettend veel dat we niet weten.  Af en toe zou ik zo graag al wat meer weten, wat meer zekerheid hebben.  Het niet weten en moeten afwachten vraagt zoveel energie en geduld.

Wanneer zullen we terug een min of meer normaal gezin vormen met kinderen die naar school gaan en af en toe puberen en wijzelf die weer  iets kunnen betekenen op professioneel vlak, Elselien die opnieuw gewoon een meisje van dertien kan zijn.

Soms is het leven gewoon niet eerlijk en daar kunnen we jammer genoeg helemaal niets aan veranderen.

6 gedachten over “1 september”

  1. Dag bij dag…alle kleine momentjes van geluk koesteren en als pareltjes aan elkaar rijgen…
    Jullie betekenen ZOVEEL! Voor elkaar, voor Elselien, voor àl jullie kinderen 🙂
    Dat professioneel ‘nuttig’ zijn komt ook wel terug. Probeer te vertrouwen dat alles zo ‘goed mogelijk’ komt ter zijner tijd….
    Ikzelf ben na vijf jaar van operaties en revalideren opnieuw aan het werk gegaan. Deeltijds en aangepast. Eerder had niet gekund hoe graag ik dat ook wou.
    Dus alsjeblief probeer altijd weer de nodige moed en geduld te vinden…jullie zijn zooo goed bezig!
    (kleine tip : de H.Rita van de hopeloze gevallen is een mijn beste vriendinnen geworden 😉 )

  2. Een ding weet ik zeker, jullie zijn prachtige ouders voor jullie kinderen. Veel moed, veel geduld en ontzettend liefdevol!
    Dit is een gouden medaille meer dan waard.

  3. Begrijp je verzuchtingen en hoop dat jullie weldra toch al is het maar iets meer weten ! Wel een prachtfoto van jullie Elselien! Blij dat Marieke zo’n lieve klasgenoot heeft al moet het nu voorlopig nog via bednet… Toch super dat dat initiatief bestaat he ?
    En als ik haar snoetje zo bekijk, dan durf ik te hopen dat als een van de eerste dingen daar wat meer klaarheid over komt x

  4. Neen Ilse, het leven is idd compleet oneerlijk , ikzelf haat het leven zeker nu op dit moment en loop al lang met vieze gedachten rond. Ik hoop dat Elselien volledig zal herstellen, het is gewoon niet eerlijk maar wat doe je eraan. Ik ben blij dat jullie Elselien blijven steunen,want vooral dat is belangerijk in een genezing, er moet reden zijn om te herstellen, ”en die heeft ze” ik ben fier op jullie allemaal Ilse, PROFICIAT om haar reden te geven om te vechten

  5. Ilse jullie hebben een prachtig gezin ,vier fantastische kinderen .,Ondanks de tegenslagen en zorgen om elselien blijven jullie een hecht gezin iets waar wij en vele mensen rondom jullie héél veel bewondering voor hebben.We blijven duimen voor het ganse gezin ,we sturen een grote doos op vol met moed en doorzettingsvermogen,groeten uit laakdal

Laat een antwoord achter aan Kirsten en co Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *