vingers gekruist

Wat een dag!  De dag begon weer veel te vroeg met een bed dat nat was en een pomp die aan het piepen sloeg.  Vanaf kwart over zes was de dochter dus al heel flink televisie aan het kijken.  Bij het ontbijt genoot Elselien nog van haar tweede pannenkoek en toen begon het hele circus.  De medicatie moest gegeven worden, maar bij elke beweging deed de arm van ons spook pijn.  De reden was vrij snel gevonden, het infuus was weer aan het sneuvelen.  Dit zou dus herprikken worden vandaag.  Gelukkig liep de poort wel nog goed.  Elke dag moet er immers een hemocultuur gemaakt worden.  Daarvoor is er bloed uit de poort nodig.  Het was niet te geloven, maar op het moment dat de verpleegster bloed wou opzuigen, kwam er NIETS.  Helemaal niets, enkel een beetje lucht.  Aangezien er wel nog alles door kon naar Elselien toe, werd er beslist van de medicatie te laten lopen en het ’s middags nog eens te proberen.  Alle medicatie liep er door en om twaalf uur kwam er weer GEEN bloed.  Toen besloten ze om Elselien te herprikken.  Dit was eigenlijk voorzien voor dinsdag, maar werd dan maar een dagje vervroegd.  Onze muis was  ongelooflijk bang en heeft dikke tranen vergoten.   Gelukkig zat de naald onmiddellijk goed, er kon vlot doorgespoeld worden, maar bij het bloed opzuigen zagen we nog altijd NIETS.  Verpleegster Laurien en verpleegster Els begonnen het nu toch wel warm te krijgen.  Eerst werd het andere infuus dan maar herprikt.  Dit ging tamelijk goed, maar heel blij werd ons spook er toch niet van.  Uit dit infuus moest ook bloed genomen worden.  Ook hiervoor moesten er een paar kunstgrepen uitgehaald worden, maar gelukkig raakten alle buisjes gevuld.  Plots voelde Elselien dat haar T-shirt nat was.  Blijkbaar waren de leidingen van de poortcatheter niet goed dicht.  Er werd dan maar van T-shirt gewisseld en bij het wisselen zagen we dat ook het bed en haar rokje nat waren.  Nog meer werk dus.  Gelukkig is Elselien toch nog in de speelzaal geraakt.  Daarvoor hebben we iets nieuws uitgeprobeerd.  Tot grote tevredenheid van de dochter werd de tillift binnen gereden.  De eerste maal was ze er niet erg gerust in, maar haar besluit was dat het wel heel leuk is om zo in de lucht te bengelen.  Vanaf nu wordt elke transfer met de tillift gemaakt, zo sparen we onze rug ten minste een beetje.

Deze avond zaten we dan nog steeds met de hemocultuur die nog niet genomen was.  Er bestaat een wondermiddeltje, actosolv, dat er voor zorgt dat een poort weer proper kan geraken.  Elselien heeft dit product al eens gehad, maar toen was er geen verstopping, maar een foute naald die voor problemen zorgde.  Nu was de naald wel correct, dus was het het proberen waard.  Eens dit ingespoten is, moet je 20 minuten wachten.  Er kwam niets, nog eens 20 minuten later, nog steeds niets, nog maar eens wachten, een heel klein beetje beweging:  een paar heel licht roze druppeltjes.  Na een uur is dit middel uitgewerkt dus werd er goed gespoeld en er werd een nieuwe dosis ingespoten.  En toen kwam er na twintig minuten eindelijk…  bloed.  Ik heb nog nooit een verpleegster zo opgelucht horen klinken en een dochter zo blij zien kijken.  Zo kunnen ze beiden met een gerust hart de nacht in.

We kregen van dokter De Neyer ook fijn nieuws.  Sinds 8 juli zijn er in de hemoculturen geen vieze beestjes meer gevonden.  Nu moet ze zeker tot 22 juli antibiotica krijgen en de hoop dat de beesten definitief verslagen zijn.  Pas na 25 juli zullen ze dan kunnen zeggen of de poort gered is.  Ik weet nu al dat de vingers van heel veel mensen hier op de kinderafdeling gekruist zijn.  Elselien ziet er in elk geval terug veel beter uit, is weer echt aan het eten en kan opnieuw genieten van alle aandacht.   Zouden we nu op de goede weg zijn?

8 gedachten over “vingers gekruist”

  1. En onze vingers zijn mee gekruist, al draaien we ze volledig in de knoop! Het moet en zal nu de goede weg opgaan, we hopen met jullie mee!

  2. Maar Ilse,Elselien en familie toch,wat blijven ook wij volledig met jullie meeleven,en onze vingers kruisen dat het nu eindelijk toch eens de goede kant op mag gaan,en de goede kant op kan BLIJVEN gaan,wij volgen je verhalen dag in dag uit,”mama zegt zina,heeft de mama van Elselien nog iets geschreven” laat het nu eindelijk eens goed gaan met jullie meisje,veel sterkte daar,we denken aan jullie xxx groetjes Kim,patrik,zina en zion

  3. NATUURLIJK zijn jullie op de goede weg!!!
    Wij geloven er alvast in.
    Elselien heeft al wel meer bewezen, niet?
    Dikke knuf uit Molenstede.

  4. Ook gekruiste vingers in laakdal ,dikke duimen in de lucht en die GROTE MENEER hierboven mag ook wel eens een beetje helpen!groetjes

Laat een antwoord achter aan bervoets suzanne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *