Pleister

Onze held heeft pijn. Ze staat er mee op en gaat er mee slapen. Ze wordt er wakker van. Ze kan er niet door zitten. De pijn is er nu altijd. Pijn in haar benen, haar billen, haar buik. Zeurende pijn, stekende pijn, pijn waardoor je niet durft bewegen, pijn die je moe maakt. 

De chemo en de pijnstilling worden opgedreven. In de plaats van de zware pijnstilling die haar aders indrupte, krijgt ze nu pleisters die we langzaam opbouwen. We stellen al onze hoop in een heel klein plakkertje in combinatie met extra paracetamol via het infuus, maar we zijn er nog niet. Nog steeds durft die onzichtbare maar heel voelbare reisgenoot het voortouw te nemen. 

In het ziekenhuis overlegden deze week vier artsen, drie verpleegkundigen, een psychologe en een mama hoe het nu verder moet. De toekomst ziet er niet rooskleurig uit, maar iedereen blijft zo hard zijn best doen om iets te vinden dat die dappere prinses kan helpen.

Tussen de hevige pijn door wanneer het draaglijk is, zien we toch nog steeds een lachende meid die probeert lego te bouwen (de ‘Weg-is-weg’ van Harry Potter staat hier nu ook te blinken) en samen met grote grote zus op de switch speelt.  Een tiental seizoenen van inspecteur Barnaby in Midsommer passeerden hier de revue en nu is er tot grote blijdschap van de drie zussen ook Disney+. 

Toch blijft het moeilijk. Zien dat je kind pijn heeft en zo weinig kunnen doen, laat je je machteloos voelen. Gelukkig vind je dan plots in je brievenbus een lief kaartje met een klein doosje om je weer wat ademkracht te geven.

8 gedachten over “Pleister”

  1. die machteloosheid moet vreselijk zijn ……. geen woorden , alleen een warme troostknuffel !

  2. Ik lees je bericht en ben sprakeloos, kan geen woorden vinden, geef een viruele knuffel om warmte te geven.

  3. Die machteloosheid moet verschrikkelijk zijn evenals de pijn die zij voortdurend moet dragen en weten dat het uitzichtloos is, we kunnen het ons niet voorstellen wat dit is maar voelen enorm met jullie mee! Vele troostknuffels !

  4. Excuus voor mijn reactie: Klote pijn! Verschrikkelijk om als familie zo machteloos te zijn. Enigzins herkenbaar, want ook hier heeft zoonlief alleen maar pijn. Pijn die uitput, pijn die niet onder controle is te krijgen, pijn die je letterlijk en figuurlijk verlamt. Pijn, die onzichtbaar is voor de buiten wereld en vaak afgedaan wordt met: leer er maar mee leven….. Zenuwpijn is niet mee te leven….. Konden er maar wonderen worden verricht, zodat Elselien, en ook Thim meer kwaliteit van leven konden hebben. Opgesloten zitten in je eigen lijf, die het compleet laat afweten. Ik leef enorm met jullie mee. Als Corona er niet was, zou ik nu nog op de stoep staan… xxx

  5. Ik heb ook geen woorden om te vertellen hoe diep deze post me raakt. Pijn is iets verschrikkelijks…
    Ik stuur jullie veel warmte toe xxx

  6. Ik zou zo graag opbeurende woorden schrijven, je een pasklare oplossing geven, de pijn verlichten, … maar welke woorden of daden kunnen wij deze dappere prinses helpen ?
    We kunnen alleen maar duimen en hopen en duimen…
    Ik stuur jullie allemaal een dikke warme knuf en weet dat wij heel veel aan jullie .
    Groetjes uit Molenstede 😚😚😚😚😚😚

  7. Verschrikkelijk om dragen zo een pijn, zowel voor jullie dappere held als voor jullie. Kon ik maar helpen. Het enige wat we kunnen doen is duimen voor jullie en een warme knuffel sturen.
    Groetjes Suzanne en Guy 😘😘😘…….

Laat een antwoord achter aan De Vadder Sonia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *