en nog eens

De voorbije week was het rustig, wat in ons geval vooral wil zeggen dat er geen vreemde of onverwachte zaken opdoken.  De jongste dochter mocht nog twee maal naar het revalidatiecentrum, de oudste dochter kon zich uitleven in haar vakantiejob en nummer 2 en 3 waren druk bezig om hun ksa-kamp voor te bereiden.

Zaterdag mocht de zoon dan nog een laatste maal zijn 18de verjaardag vieren.  We genoten van het stralende weer en het gezelschap.

20160709_160805

Zondag konden we voor de laatste keer naar het buurtfeest, volgend jaar wonen we hopelijk in Mespelare.  Na de middag trok ik samen met Elselien naar de Grote Markt waar de Ketnetband kwam optreden en ook Niels de Stadtsbader zijn opwachting zou maken.  Onder een blakende zon zong en danste ze mee.  Jammer genoeg heeft ze Niels weer niet zien optreden.  Ze was zo moe dat we voortijdig huiswaarts trokken.  Je ziet ze dan treurig worden.  Op zo een momenten is het zo duidelijk dat ze niet meer mee kan met haar leeftijdsgenoten.

Vandaag zouden we naar de markt gaan, maar dat is er niet van gekomen.  Deze ochtend sloeg de voedingspomp steeds in alarm.  Bij het afsluiten bleek er voeding onder de pleister te zitten.  De hulplijn dageenheid werd dan maar weer ingeschakeld en al snel werd beslist dat we toch best richting Brussel reden.  Toen dachten we nog aan een verstopte poort.  Na een röntgenfoto volgde de ontnuchtering.  De poort was stuk.  Dit kan gebeuren, maar het valt echt heel weinig voor, wist de dokter mij te zeggen.  Morgen wordt er al een nieuwe poort geplaatst, weer maar eens een operatie dus.  Weer recupereren van een ingreep, weer een opname, weer dikke pech…

De vakantie zonder operatie zal niet voor dit jaar zijn.  Hopelijk zijn jullie duimen niet op vakantie.  We hebben ze weer nodig.

 

3 gedachten over “en nog eens”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *