Draadje

Onze dochter verbaast de dokters al jaren. Ze overleefde de waanzinnigste complicaties, klom uit diepe ravijnen toch weer omhoog en bleef dit doen met de zonnigste glimlach die ik ken. 

Ook de voorbije weken waren weer spannend. Op Kerstavond zorgde ze al voor extra werk voor de dokters, maar ook oudejaarsavond viel bijna in het water. Gelukkig keerde toen de rust weer, dachten we… Op zondagavond zag ik aan het operatiewondje een klein wit puntje. Ik negeerde het en deed alsof ik niets had gezien. Jammer genoeg was het er op maandagochtend nog. Dinsdagochtend leek negeren een niet meer zo goed plan en vertrokken er toch maar foto’s naar Koester en het ziekenhuis met de vriendelijke vraag om ons gerust te stellen. Driewerf helaas, de mallemolen achter de schermen schoot weer in gang, mijn stressniveau bereikte nieuwe hoogten en ook onze prinses zag het even niet meer zitten. Er werd besloten dat K van Koester zou langs komen. Zij mocht de draadjes (die eigenlijk twee weken moesten blijven zitten) verwijderen zodat de etter uit de wonde weg kon en ook een kweek vertrok nog maar eens naar het labo.

De wondzorg is nog wat intensiever geworden, de schrik dat de infectie overslaat naar de poort blijft nog wel even aanwezig, maar onze prinses klemt in haar handen een kleine giraf die via de post dank zij een heel lieve dame op haar bed belandde. Die kleine zaken zoals onverwachte geschenkjes, vriendinnen die gekke berichten sturen of spelletjes met de zussen maken het allemaal wat draaglijker. Maar nu mag het toch wel stoppen. Even wat rust, adem, lucht, even gewoon gewoon…

2 gedachten over “Draadje”

  1. Och meid, wat een overlevingsstand! Geef Elselien een dikke knuffel van mij en jezelf ook. Ik denk aan jullie! xxx

  2. Onze dappere strijders is de sterkte die ik ooit heb gekend.
    Dikke duim!!! Zeker nu in zo een moeilijke tijd x

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *