verdriet

Elselien heeft het moeilijk.  Moeilijk met de komende operatie, moeilijk met het steeds minder kunnen, moeilijk met de voortdurende pijn.  Dat doet ons onnoemlijk veel verdriet.  Als ouders wordt je verondersteld om er te zijn voor je kind.  Maar ik beken dat het heel moeilijk is.  Ik weet ook niet steeds hoe ik moet reageren op opmerkingen van haar kant.  We hebben het zelf ook niet makkelijk met de verwerking van wat er allemaal op haar en ons afkomt.  Al heel lang nemen we afscheid van de dromen die we hadden.  Dromen over een fijne zorgeloze kindertijd voor al onze kinderen.  Dromen over een toekomst.  Het heeft helaas zo niet mogen zijn.   Momenteel durven we niet verder dan een paar dagen vooruit kijken.  We trekken ons op aan kleine momenten van geluk en plezier.

Nog exact vier weken… wachten, twijfelen, hopen, wensen, dromen…

7 gedachten over “verdriet”

  1. Dag Ilse ,

    Ik,lees jou berichten ,… Ik probeer een beetje jullie onmacht te begrijpen ,… Het is allemaal niet eenvoudig ,… Het altijd maar opnieuw vechten is vaak zo lastig ,… De pijn om het verdriet van jou kind is hartverscheurend ,…ik wens jullie tonnen kracht en goede moed toe ,…

    Een dikke knuffel ,Ann

  2. Ik zou jullie zoveel willen zeggen om jullie beter te laten voelen, maar ik vind er gewoonweg geen geschikte woorden voor.
    We denken heel veel aan Elselien en duimen, duimen, duimen.
    Als er iets is, wat dan ook, dat we voor jullie kunnen doen… geef maar een seintje.
    Veel lieve groeten en extra dikke knuf voor Elselien.

    Greet.

  3. lieve Ilse

    Wat doet het me verdriet dit te lezen…
    Jullie onmacht, jullie angsten, jullie hoop, jullie vragen, …
    Het is hartverscheurend !
    Vorig weekend las ik de angst en spanning in je ogen! Begrijpelijk… Dit is gigantisch zwaar allemaal, voor elk van jullie! Het is een serieuze boterham die op jullie afkomt…helaas…
    We kunnen slechts zeggen dat we samen met jullie bekommerd zijn, dat we jullie angst begrijpen, jullie verdriet en jullie gevoel van onmacht… Voor Elselien moet dit ook allemaal zeer zwaar wegen, hoe dapper ze zich ook voordoet naar buiten toe, dit kan niet anders dan verdriet en angst geven, zeker op die leeftijd… We kunnen slechts samen met jullie hopen en bidden dat alles naar wens mag verlopen, voorspoedig en met een minimum aan pijn en met een maximum inzet op comfort… We duimen keihard en als we iets kunnen doen, gewoon een seintje ! X

  4. Veel succes allemaal en dikke knuffels van je kine in villa rozerood! Maar ik zie je nog he! Dikke zoenen xxxx

  5. Ik wens je veel moed(t) toe Elselien, ik begrijp je angst en verdriet
    Ik was ook 12 toen ik aan mijn scoliose werd geopereerd, maar die van mij bedroeg ‘maar’ 70°, ik zal aan jou denken op 28/4,
    knuffel karina

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *