een wankel evenwicht

IMG_0046

De vorige nacht was vrij goed.  Enkel de longen deden plots moeilijk omdat er heel veel productie van slijm was.

Overdag was het een stuk rustiger dan gisteren.  Er waren geen spannende uitstapjes of dringende ingrepen.  Vandaag was een dag van bekomen, rusten, en… wakker worden.  Deze ochtend waren ze begonnen met haar weer op te warmen.  Daarom wilden ze ook kijken hoe ze zou reageren als ze wakker wordt.  Is ze te onrustig kunnen ze nog steeds haar opnieuw sederen (=in slaap brengen)  Elselien bleef echter meestal vrij rustig.  Ze kan reageren op vragen waar je ja of nee moet op antwoorden en doet dit dan door met de ogen te knipperen of heel voorzichtig ja te knikken.  Ze blijft echter nog steeds verdovende middelen krijgen en die hebben als voordeel en als nadeel dat ze alles vergeet.   Ze voelt pijn, maar geeft zelf aan dat het te doen is.  Ook toen het koudedeken van haar verwijderd werd, had ze het heel moeilijk omdat ze toen lang op haar zij moest liggen en de pleister veranderd moest worden.  (leuk voor mij:  ik mocht er bij blijven en een ietsiepietsie helpen!)  10 minuten later is ze dit gelukkig alweer vergeten.  Het snelle vergeten wil echter ook zeggen dat ze de goede dingen vergeet.  Haar handen liggen vastgebonden om er voor te zorgen dat ze geen enkele drain los trekt.  Telkens wanneer ze begint te trekken, leg ik haar uit waarom ze vast ligt.  Ze snapt dit dan en legt haar hand ook weer neer.  Jammer genoeg is ze enkele minuten later dit al vergeten en mag ik het opnieuw uitleggen.  Ze wil ook weten waarvoor alles dient.  Ik heb dus heel wat keren hetzelfde mogen vertellen.  Dit deed ik met veel plezier.  Ik kan me voorstellen dat de omgeving waar ze nu in ligt heel beangstigend overkomt als je niet weet hoe je daar terecht bent gekomen.

Onze straffe meid blijft echter de artsen en het verplegend personeel verbazen (en nu in de positieve zin!)  Ze doet het relatief goed, beter zelfs dan wat ze verwacht hadden.  Als ze zo blijft voortdoen, zouden ze haar maandag of dinsdag terug opereren om alles af te werken.  Deze boodschap was voor ons heel dubbel.  We zijn héél blij dat ze de goede kant op gaat, maar langs de andere kant boezemt het idee dat we ze weer moeten laten gaan enorm veel angst in.  Toen ik dit ook aan de chirurg vertelde, keek hij en zei heel eerlijk:”mij ook, maar we gaan ontzettend ons best doen”

Nu slaapt ze weer, onder de dromenvanger die we van de zus moesten ophangen aan haar bed.

Het blijft kritiek maar stabiel, maar heel langzaam raken we toch een beetje verder weg van de afgrond.

IMG_0044

9 gedachten over “een wankel evenwicht”

  1. Pfff, toch wat opluchting. Vooral blijven doorgaan zo!!! Ik wist het wel, tis een sterke meid. Ik blijf je blog op de voet volgen en mijn kaarske gaat nog lang niet uit.
    Knuffel voor jullie en een voorzichtige voor Elselien.
    Katrien

  2. Ik ben voorzichtig tevreden dat er toch al een iets of wat van positieve verandering op te merken is. Doe zo voort Elselien, je kan het. Ik steun je zoveel ik kan.
    Groetjes aan het hele gezin.
    Martine

  3. Komaan Elselien! Blijven vechten! We duimen elke dag voor jou en je gezin hier in de speelzaal. Je bent een vechtertje, ons lachebekje, onze kleine plager! Heel veel knuffels voor jou!
    Sandra

  4. Ik voel me heel erg geraakt. Ik ben ontroerd door de enorme levenskracht en levenswil van Elselien. Ongelooflijk ook dat ze, zwaar verdoofd, nog altijd zo leergierig is , zo van ‘waarvoor dient dit allemaal?’. Wat een goed teken. En weet je wat er ook door me heen gaat: ‘ Dat ze het heel goed bij jullie moet vinden, lieve Ilse en Peter, dat ze elke keer die levensmoed toelaat (of hoe moet ik het zeggen?) , dat ze alles wat er in haar mogelijkheden ligt opneemt om bij jullie allemaal te zijn. Wat een verbondenheid! En voor wat niet in haar mogelijkheden en niet in die van jullie ligt en niet in die van de dokters en… daar bid ik voor. Wil je aub haar vertellen , als het kan, dat juf Karin voor haar duimt. En voor jullie heel veel sterkte en heel veel warmte.

  5. Liefste Elselien,
    We duimen hier heel veel voor jou. We denken elke dag aan jou en hopen dat we je eens terug gaan kunnen bezoeken op je kamer. Blijf moed houden meisje. Louise stuurt je veel knuffels!!!
    Vele groetjes Sandrine en Louise

  6. Een wankel evenwicht is terug een hele sprong voorwaarts, we duimen voor jullie en als je terug bij ons langskomt, maken we er iets speciaals van !!! Doe het goed Elselien !!!!

  7. Lieve Elselien
    Met ingehouden adem en een klein hartje volgen we de strijd die jij samen met je mama, papa, broer en zussen moet leveren en die je mama telkens met grote zorg optekent.
    Jouw verhaal, jullie verhaal,… Het is een serieus spannend boek aan het worden hoor…
    Goed dat het je allemaal nu wat ontgaat, het is immers heel wat dat jij moet doorstaan gesteund door je gezin op de eerste plaats. Nu is het tijd om te rusten, om stilletjes aan weer wat op krachten te komen, om enkel de zoete dromen door te laten, maar daar gaat die dromenvanger zeker voor zorgen…
    Wij dromen alvast voor jou en je lieve gezin veel kracht en moed voor wat komt op je pad…!
    Dag lieve Elselien, dat de pijn draaglijk moge blijven en zachte schaapjes in alle kleuren je mee naar prachtige dromen vervoeren. X vanwege Kris, Kirsten, Jesse en Marieke x

  8. Joepidepoepi!!! Al onze tranen hebben dan toch voor enkele lichtpuntjes gezorgd. Fijn dat jullie contact hebt kunnen maken met Elselien. Hop naar een rustig stabiel weekend en fijne dromen! dikke kus x

  9. Dag Elselien,
    Ik ben aan het duimen en afwachten tot je beter bent ik kom wel langs zodra het mag. Ik blijf duimen voor jou!!!
    Ik mis je heel erg en hopelijk voel je de pijn niet teveel.
    Je moet niet bang zijn wat er zal gebeuren of komen jij bent zo een vechter en harde meid dat je er door zal komen .
    Dikke kus Louise

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *