geen korset

Vandaag zijn we met week 5 gestart.  Het waren reeds 4 knettergekke weken.  Gelukkig begint het nu allemaal wat rustiger te worden.  Zo stilletjes aan wordt er aan revalideren gedacht.  Dit wil zeggen dat onze dochter ook eens mag beginnen werken in plaats van steeds plat op haar rug te liggen.  In overleg met de kinesist en de orthopedist is besloten om haar langzaam aan weer wat rechter te laten zitten.  Dit voelt voor Elselien heel vreemd aan omdat ze zo lang gelegen heeft.  Ze voelt ook zelf niet wanneer ze goed ligt, dus je moet haar positioneren en dan steunen met kussens zodat ze min of meer stabiel blijft liggen.  Eigenlijk willen we haar zo snel mogelijk in haar rolstoel doen zitten, daar heeft ze heel wat meer steun in dan in een bed.  De voorbije dagen was er ook al overleg geweest over het korset.  Voor de operatie had de dokter immers gesproken over dat ding om er voor te zorgen dat alles goed gestabiliseerd werd.  Vandaag besloot hij echter dat een  korset niet meer nodig is.   Stiekem was er toch wel eentje heel blij dat ze dat vreselijke ding dat ze zes jaar gedragen heeft, niet meer aan moet.

Met de bipap gaat het ook traagjes de goede richting uit.  Ze heeft een hele dag met haar eigen machine geademd.  Tegen de avond was ze wel moe, maar hopelijk slaapt ze daardoor dan ook goed.

We weten nu ook dat de beschadiging van het ruggenmerg heel hoog zit.  In medische termen spreken ze van een hoge dwarslaesie.  Rechts is er helemaal geen gevoel tot net onder haar arm.  Links is het heel onduidelijk waar ze nu wel en niet iets voelt.  De neuroloog heeft aan de kinesist de opdracht gegeven om vooral links extra te stimuleren.  Je weet nooit…

Ook de armspieren worden ook vlijtig geoefend.   Je moet maar eens al liggend boven je hoofd legobouwsels in elkaar steken.   Dat is een kracht-en een uithoudingstraining om u tegen te zeggen.  Gelukkig mag ze tussendoor ook nog rusten, we hebben nog heel veel DVD’s om naar te kijken!

7 gedachten over “geen korset”

  1. Volgens mij wordt er al heel veel gewerkt! Nu lijkt het idd meer richting revalideren te gaan. Zet ‘m op!

  2. Ben heel blij dat het na 4 bange weken nu eindelijk de goede kant
    blijkt op te gaan. Straffe meid dat jullie hebben.
    Hopelijk gaat de revalidatie goed en zit ze vlug terug in haar rolstoel. Legobouwsels maken zal dan ook veel beter lukken voor haar.
    Veel moed aan jullie beiden, ga ervoor!

  3. wij zijn blij dat er ook nog positief nieuws is . Even verpozen na deze 4 weken van angst, en machteloos toekijken zal zeker deugd doen. Wij blijven op de voet volgen en meeleven met jullie allemaal.

    Dirk en Sabine

  4. We blijven met jullie hopen dat het een betere weg mag opgaan!
    Opgepast wel met die DVD’s Elselien, straks gaat uw mama zich nog kandidaat stellen om een nieuw K3tje te worden
    Veel Grtjs
    K en co

  5. dag ilse,proficiat hoor met zo ’n kranige dochter een echt vechtertje,fijn dat ze zoveel vorderingen maakt.maar er blijven natuurlijk nog héél wat problemen,leren leven met de gedachte nooit meer te kunnen stappen,haar maag die pijn doet verwerk dat maar als 12 jarige,hopelijk kunnen jullie je optrekken aan de positieve dingen,want ze maakt toch wel vooruitgang,wie had dat kunnen denken.zorg maar goed voor jullie spruit en niet vergeten ook voor jullie zelf natuurlijk .groetjes suzanne

  6. Een ongelooflijk verhaal, een ongelooflijke weg…waar bijzonder veel moed voor nodig is !

    Heel veel groetjes
    Martine

  7. Ondanks alles toch goed nieuws!!!
    Met de revalidatie in het vooruitzicht hebben jullie weer een lichtpuntje om naar uit te kijken.
    Succes ermee en vele lieve groetjes aan jullie allemaal.

Laat een antwoord achter aan Irene Caubo Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *