Het is bijna niet te geloven, maar… de dochter is terug ziek. Vannacht bleek ze plots 39° koorts te hebben, ze voelde zich zo belabberd. Ook deze ochtend wilde de koorts niet echt zakken. De dokters zaten met de handen in het haar. Wat was er nu weer aan de hand? De hele rimram van bloedstalen, urinekweek en poortcatheterkweek werd herhaald, maar nu is het natuurlijk wachten op de resultaten.
Ook de kuur die opgestart was voor de darmproblemen is terug stop gezet. De combinatie van een operatiewondje en stoelgang is immers om bijkomende problemen vragen. De plastische chirurg is trouwens ook nog eens langs gekomen. De wonde werd plots heel dik en rood. Nog iets om in het oog te houden dus. De antibiotica hiervoor is in elk geval al opgestart (en daardoor vergroten de darmproblemen natuurlijk weer) in de hoop dat een abces zo kan vermeden worden.
We hebben het gevoel een beetje in een vicieuze cirkel te zitten. Vandaag hebben we na een goede dag gisteren weer een flinke stap achteruit gezet. Ons verblijf wordt nog maar eens verlengd met onbepaalde duur. Gelukkig hebben we nog genoeg knutselspullen om het weekend weer door te komen.
Geduld… het is een schone deugd.
Piep
Oh kanjer.. en mama.. hier word ik even
Stil van.. je zou er van gaan
Vloeken.,
Maar nee, we strijden verder!! Samen.. het moet en zal!!
Een dikke beterschapdknuffel Mieke
Elselien, moest het kunnen ik zou al die misere willen overnemen maar dat gaat niet dus wens ik je vee lbeterschap
groetjes en knuffels uit Brugge
Veel liefs