Hoera, ik heb het gedaan.  Deze middag kwam plots verpleegster Anna vragen wanneer ik de poortkatheter wou prikken.  Verpleger Willem was in de buurt om mee toe te kijken of het wel lukte (en in te grijpen als het fout zou gaan)  Dank zij hun fantastische instructies is het me echter gelukt.  Eerst was het al het materiaal klaar leggen en steriele handschoenen aan doen en dan was het met een bonkend hart, veel twijfel en een dochter die toch niet helemaal gerust was, aanprikken, maar de naald zat er van de eerste keer in.

Nu voel ik me toch wel een beetje heel erg trots.  Volgende week doe ik het opnieuw op dagkliniek.  Hopelijk lukt het dan even goed.

Jammer genoeg gaat het met Elselien niet zo goed.  Gisteren is er al een stoelgangstaal naar het labo vertrokken en vandaag zijn er twee urinestalen binnengebracht.  Nu de dochter ook echte koorts blijkt te ontwikkelen, is er snel nog een bloedstaal opgestuurd.  Naar huis vertrekken, is plots niet meer zo zeker.  Het zal wat afhangen van de toestand van onze held.  We zullen dus weer maar eens een zak optimisme en geduld open trekken zeker…