Verhuizen

In de late namiddag kreeg dochterlief eindelijk groen licht. Ondanks alle sondes, drains, kabeltjes en buisjes mocht ze terug naar de gewone kinderafdeling. Dolgelukkig was ze. Want ook al was ze vandaag al wat helderder dan gisteren, ze was nog steeds doodsbang om alleen te blijven ’s nachts.  Beneden werd ze terug geïnstalleerd in kamer 10, ik maakte de auto leeg en langzaam was de kamer weer echt onze kamer geworden. Aan de kastdeur hangen de eerste kaartjes, voor de kamerdeur staat een schoen met een brief klaar. En lieve Sint, ik weet niet of u ook de blog leest, maar kan u dit jaar iets bijzonders in haar schoen stoppen? Het hoeven geen grote verrassingen te zijn. Die kregen we al genoeg dit jaar. Gewoon een jaar zonder pijn, zonder ziek zijn en zonder pech… kan u daar voor zorgen, lieve Sint? Dochterlief en bij uitbreiding de halve wereld, zou daar al heel blij mee zijn.

Nu ligt ze doodmoe in bed, en terwijl de verpleging infuuszakjes wisselt en afloopzakjes nakijkt, houden Stitch, kiwi en hond de wacht. 

5 gedachten over “Verhuizen”

  1. Dat is alvast goed nieuws! Het verdere werk is voor die goede Heilige man. Laten we hem allemaal samen een beetje porren tot hij in actie schiet!

  2. De Sint gaat vandaag weer terug naar huis. Gelukkig heeft hij een mooi cadeau achtergelaten, nl. De verhuizing. Lieve Elselien, ik hoop dat de angst snel verdwijnt. Thim reageert ook extreem op dit soort pijnstilling 😪 Wat ben jij toch een bijzondere sterke jonge vrouw. Ouders, broer en zussen: ook een dikke knuf vanuit het verre Oosten van Nederland 😘

  3. Wij leven mee vanuit het verre oosten en ik bel zeker als we weer thuis zijn. Veel moed en sterkte en een dikke knuffel voor Elselien en haar engelbewaarder(s)!

Laat een antwoord achter aan Jan Stevens Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *