Sint

De sneeuw dwarrelde de hele dag met vlagen uit de lucht en bedekte de grond onder een dun laagje wit poeder. De wereld zag er plots een beetje liever en zachter uit. Binnen in kamer 43 lijkt de koorts onder controle te raken en uit de sondeopening is de ettervloed gestopt. Zo stilletjes aan komt er weer wat meer leven in de dochter met dank aan al de dosissen antibiotica. Jammer genoeg zijn we hier nog niet weg. De kuur zal nog een week of twee moeten voortgezet worden voor we zeker kunnen zijn dat de vieze beesten hun biezen hebben gepakt.

Ondertussen gebeurde er ook een toscameting. Er wordt dan gekeken hoe het met de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide zit in de longen. Om die uitwisseling te optimaliseren, knutselde de longarts deze avond nog wat aan het bipaptoestel. Hopelijk valt dochterlief overdag nu wat minder snel in slaap en kan ze wat meer genieten van haar dag.

Vannacht komt in het ziekenhuis de Sint. De schoen staat klaar en de brief is geschreven. Misschien kan de Sint wel iets vinden als opvolger van Villa Rozerood, want ook al hebben we op korte termijn een oplossing, we moeten ook vooruit kijken naar de toekomst ook al is die zo onzeker.

Exact twee jaar geleden zaten we ook hier in het ziekenhuis, er is in die tijd heel veel gebeurd. We hebben in een diepe put gezeten, maar de bodem is nu toch weer wat verder weg. Deze ontsteking catapulteerde mij terug naar die zware periode, de gevoelens en de angst die er toen heerste. Het gaat beter nu, maar het spook in mijn hoofd gaat nooit meer weg, nooit meer.

4 gedachten over “Sint”

  1. Och,wat fijn te lezen dat de kuren lijken aan te slaan.
    Heel veel sterkte voor jullie daar en het thuisfront

  2. Wat een gevecht….. Wat een kracht!
    We roepen allemaal mee naar de Sint om jullie vraag gehoor te geven en een pasklare oplossing te schenken 🍀🍀🍀

  3. De ups en downs gaan bij mij ook steevast rechtevenredig met de gezondheidstoestand van Lisa. Als de reutel of de temperatuur stijgt, de alarmen op de bipap verhogen, Lisa zich begint neer te leggen in de zetel of op haar bed, of ze tijdens een autorit of tijdens de sondevoeding in slaap valt, stijgt de ongerustheid mee en passeren verschillende scenario’s constant en in ijltempo door het hoofd.
    Dat spook gaat inderdaad nooit meer weg. Ik hoop alleen het zo weinig mogelijk te zien.
    Maar wij gaan ook niet meer weg uit Mespelare, dus we blijven dichtbij wonen. En onze deur staat voor je open.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *