Ruimte

De zon schijnt uitbundig, de was wappert aan de lijn, in de buurt hoor je de grasmaaiers.  De zomer is eindelijk in het land.  Verlangend kijk ik door het raam en droom van een terras, van buiten zitten en genieten van de rust.  Nog even geduld, maar de laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze en zo voelt het ook aan.  Het plaatstekort, de gigantische rommel, het niet buiten kunnen, het op mekaars lip leven, het begint zijn tol te eisen.  Het vraagt veel te veel energie, niet enkel van mij maar ook van de rest van het gezin.  De lontjes zijn af en toe onzettend kort en ik kan het ze niet eens kwalijk nemen.

Nog even, nog een paar weken en dan vliegen we er terug in met hopelijk een hoop nieuwe energie.

Een gedachte over “Ruimte”

Laat een antwoord achter aan irene Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *