inpakken

Ooit zijn we begonnen op een appartement, gewoon de echtgenoot en ik.  We hadden niet veel.  Toen waren we nog heel jong.  Dochter één kwam er aan dus verhuisden we naar een huis. Met een tuin.  We kwamen al lang niet meer toe met onze eigen auto.  Een verhuislift werd besteld en we vertrokken.  Drie jaar later en twee kinderen rijker vonden we ons droomhuis.  Onze status van huurder veranderde in eigenaar.  De hoeveelheid dozen was evenredig toegenomen met het aantal kinderen.  Een verhuisfirma werd ingeschakeld en deze keer kwam er al een heuse vrachtwagen aan te pas.  Zeventien jaar wonen we nu in dit huis.  Nog twee dochters vervolledigden ons gezin.  We verbouwden, plaatsten ingemaakte kasten, werkten beetje bij beetje het huis verder af.  En toen, kwam 12 mei 2015, de dag dat ons leven een compleet andere richting in sloeg.  Ons huis was niet meer geschikt als ons huis.  We zochten en vonden iets waar we helemaal achter konden staan.  Het huis waar we al zo lang woonden werd verkocht.  Alleen is het nieuwe huis nog niet af.  We maken dus nog een tussenstop.  Binnenkort verhuizen we.  Eerst naar Buggenhout en zes maanden later naar ons eigen huis.  Nu pakken we in.  Dozen, dozen en dozen.  Ons hele leven verdwijnt in dozen.   Onze held kan nog amper door met haar rolstoel.

20160719_163758

Ik meen het, hierna verhuis ik nooit meer. Na een huwelijk van 22 jaar heeft een mens naast heel wat herinneringen ook verschrikkelijk veel dingen verzameld en dat allemaal een beetje gestructureerd inpakken is véél werk.

Een gedachte over “inpakken”

  1. Als je al die dozen nu gewoon kon laten staan tot de volgende verhuis,maar dat zal niet gaan zeker.Het is te hopen dat dit de voorlaatste keer is geniet nog van het inpakken en …..weer u
    itpakken en weer inpakken en weer uitpakken !!!!
    Groetjes uit laakdal

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *