Categorie archieven: zorgen

Antibiotica, wondverzorging, zorgen

Samenwerken

4 reacties

Vandaag stond er koken op de planning. Dochterlief wou een geitenkaasquiche maken voor één van haar favoriete verpleegkundigen. Samen met broer en liefje (die ook even binnen sprongen) en Lieve werd er iets (naar het schijnt) heel lekker gebakken. 

Niet alleen bij het koken werd er samen gewerkt. De voorbije dagen hebben we weer mogen ervaren hoeveel mensen er bezig zijn met de zorg rond onze prinses. Na ons bezoek aan de spoed in Veurne, bleek dat het ziekmakende beest toch weer de pseudomonasbacterie was. Villa Rozerood, het UZ Brussel, de apotheek en de spoed van Veurne en de arts van de Villa mailden, telefoneerden en overlegden om weer tot een nieuw plan te komen. Er vond een antibioticawissel plaats, de wondverzorging werd weer aangepast en het pijnstillingsbeleid verfijnde. Maar al dat teamwerk lijkt vruchten af te werpen. Sinds deze avond is de rode ontstekingsvlek op de buik verdwenen en ook de etterhoeveelheid is fors geminderd. 

Wat ben ik blij dat we al die zorgende handen, meedenkende hoofden en liefhebbende harten rondom ons hebben. Zij maken samen het verblijf voor zowel onze held als voor ons als ouders onvergetelijk.

pijn, zorgen

Afwegen

2 reacties

Het evenwicht is wankel. Het is een voortdurend afwegen van wat nu het belangrijkste is. Onze held voelt zich wat beter en wil dan al eens in haar stoel zitten. Jammer genoeg dook er toen een oud probleem weer op. Meer dan een maand lag ze in bed en kwam ze daar enkel uit om verlegd te worden naar een operatietafel of een scantoestel en lagen haar benen steeds voor haar uit. In haar rolstoel of douchestoel hangen diezelfde benen in een andere hoek. Door alle andere problemen van de voorbije weken, was die benenkwestie wat op de achtergrond verdwenen. De prinses heeft nog steeds een joekel van een tumor in haar rechterbeen zitten en een iets bescheidener exemplaar in haar linkerbeen. De combinatie van stoelen en tumoren gaf een aantal maanden geleden al pijn en jammer genoeg is dit niet op miraculeuze wijze opgelost. 

Voor haar lichaam en algemeen herstel is een andere houding een goede zaak, voor de pijn is het een ramp. We wegen af en zoeken naar wat kan en hoever ze wil gaan. De pijnstilling die bijna helemaal was afgebouwd, wordt nu toch weer opgedreven. Elke stap vooruit is een stap terugzetten op een ander vlak. De vrije val van de voorbije weken is uitgemond in een landing, maar de richel waar wij kunnen tot rust komen is smal en hij blijkt heel smal te zijn.

Moe, zorgen

Moe

3 reacties

Onze held is moe. Voortdurend vallen haar ogen dicht en zie ik haar hartslag vertragen. Het bezoek was na een drie kwartier te vermoeiend. Knutselen of lego bouwen slorpt energie die ze niet heeft. Een film bekijkt, of liever, beluistert ze enkel in het Nederlands. Haar lichaam heeft veel doorstaan en blijkbaar vraagt het veel tijd om wat te herstellen.

Deze ochtend werd er één van de twee spoeldrains in haar buik verwijderd. De drie verpleegkundigen vonden het mee spannend, maar gelukkig is alles vlot verlopen. Zelfs het aanprikken van de poort gaf geen problemen. Voorlopig lijkt onze held geen nieuwe vreemde dingen te moeten doorstaan.

Onze held is moe, ze slaapt en hopelijk droomt ze mooie dromen. 

zorgen

Hoop

2 reacties

Hoop op beter, hoop op meer, hoop op rust, keer op keer.

Hoop op leven , hoop op licht, hoop op pijnloos, ogen dicht.

Ziekte, leed en verslagenheid veroveren mijn lieve meid.

Tranen, verdriet, een trieste lach, mijn hart brak toen ik je zo zag.

Weet lieve schat, mijn superheld dat ook dit motto voor jou geldt:

Samen zal het lukken, we laten je niet alleen, met broer, zussen en vake er bij, vormen we een sterke één!

Vandaag was een iets betere dag. Er was zelfs weer wat energie om een spelletje te spelen, de koorts bleef weg tot deze avond, en onze prinses genoot van het bezoek. Toch kreeg ze ook vandaag weer heel wat extra eiwitten en werd plasma aangevoerd. De buik werd verder gespoeld en alle artsen kwamen  onze held bewonderen. We maakten kennis met het Koesterteam en haar geliefde psychologe kwam even babbelen. De dag zat vol, maar vandaag kwam haar duimpje al wat meer omhoog dan gisteren. Hopelijk kan hij morgen nog wat verder omhoog komen.

bang, zorgen

Moeilijk

5 reacties

Opnieuw een ct-scan, toch weer een kweek van de poort, artsen die twee keer op één dag langs komen, hopen medicatie die intraveneus loopt, verpleegkundigen die bijna constant bezig zijn met dochterlief en dan nog niet alles gedaan krijgen. Het is veel, veel te veel om het nog te kunnen vatten.

De koorts blijft pieken, de pijn komt door alle pijnstilling toch weer opsteken, haar buik zwelt, vocht dat tot in haar billen trekt, het kritieke punt nog steeds niet achter zich kunnen laten  Het is veel, veel te veel om het nog te kunnen vatten.

Een week geleden gaf onze held aan dat ze op is. De voorbije week hadden wij als ouders gesprekken met zorgverleners, had onze prinses talloze momenten waarin naar haar geluisterd werd. De voorbije week kwam ze tot rust en net dat hielp haar om toch nog even door te zetten. Ze heeft nog dromen. Wij hebben echter maar één wens,…

Dat onze lieve schat genoeg tijd zal krijgen om haar dromen te laten uitkomen.

ziekenhuis, zorgen

Luisteren

4 reacties

Eindelijk terug een zaalarts die luistert naar mijn opmerkingen en er mee aan de slag gaat. Een lieve psychologe die tijd maakt om met onze held aan de slag te gaan. Drie artsen die na een voor hen al lange werkdag toch nog langs komen en uitgebreid stil staan bij dochterliefs verhaal en zorgen. Een verpleegkundige die naast me komt zitten en mee leeft. Speelzaaljuffen die er zijn wanneer je ze nodig hebt. Vriendinnen waarbij ik mijn hart kan luchten en die tientallen lieve berichten sturen.

Het voorbije weekend was heel moeilijk, maar vandaag hebben we mogen voelen dat we er niet alleen voor staan. Het geeft ons opnieuw de moed om door te gaan ondanks alle problemen die er nog steeds zijn en bijkomend de kop op steken. We durven weer wat vooruit kijken en zien nu heel voorzichtig opnieuw wat toekomst.

zorgen

Peptalk

2 reacties

Soms is het allemaal te veel aan het worden. Vandaag lag onze prinses weer maar eens op de operatietafel. Het gaatje waar haar maagsonde jaren heeft gewoond, sloot niet vanzelf dus mocht de chirurg zijn kunsten nog eens bovenhalen. Ook de uroloog kwam speciaal voor onze dochter vandaag naar het ziekenhuis om de blaassondeproblemen tegelijk eens onder de loep te nemen. We logeren dus nog maar eens in het uz. De operatie is vlot verlopen.  Hopelijk is het herstel even snel. Toch heb ik het moeilijk. De niet aflatende stroom medische en andere perikelen eisen hun tol.

Gelukkig heb je dan artsen die tijd nemen om te luisteren. Een arts die gewoon naast jou komt zitten en even een babbel doet, toont zoveel betrokkenheid. Een arts die jou ook als mens ziet en niet enkel als mama van één van haar patiëntjes, laat je energielevel weer wat stijgen. Een arts die in jou gelooft, geeft je vleugels. Lieve dokter J, je maakte mijn dag wat lichter.

ziekenhuis, zorgen

Stunt

2 reacties

Gisteren was het Stuntdag van de KSA. Een speciale dag waarop de KSA-groepen van de provincie Oost-Vlaanderen samen spelen en plezier maken. Voor de oudsten en de leiding wordt die dag gevolgd door de Stuntnacht. Een fuif waar de jongeren met de bus naartoe worden gebracht en door diezelfde bus ook weer veilig thuis worden gedropt. Ik kon dus op beide oortjes slapen.

Deze ochtend in de vroege uurtjes had dochterlief me nodig. Met kleine oogjes strompelde ik uit bed om haar te helpen en toen kwam ik de zoon tegen in de gang. Hij zag er niet uit. Zijn gezicht zit onder de schrammen, sneetjes en bulten en daar bovenop ontbreken er drie stukjes van zijn snijtanden. De Stuntnacht was voor hem in mineur geëindigd. Een van de andere fuifgangers had overduidelijk veel te veel alcohol in zijn jonge lijf zitten dan goed voor hem was en dreigde tijdens het plassen tegen de vlakte te gaan.  Hij vond er dus niets beters op om de zoon als steunpilaar te gebruiken, alleen had deze dit niet zien aankomen en is hij met zijn gezicht plat op de grond gevallen.  De Rode Kruis-medewerker bracht hem naar het ziekenhuis, maar gelukkig moest er niets genaaid worden.

Mijn moederhart heeft weer een deuk gekregen. Onze eigen kinderen gaan zelden naar fuiven: te luid, te ongezellig, te saai, te veel bier,… Ze drinken ook heel weinig tot zelfs geen alcohol. Dat hebben ze echt niet nodig om zich te amuseren. We maakten nu de tweede maal op relatief korte tijd mee wat alcohol doet met je lichaam en vooral met dat van de mensen rondom jou. Onze auto is ondertussen gemaakt, de zoon zijn schrammen zullen binnenkort wel genezen zijn, maar mij krijg je echt niet meer uitgelegd waarom zoveel mensen niet verantwoord met alcohol kunnen omgaan. Je mag het gerust lekker vinden, maar houd het dan bij af en toe eens een glaasje en geniet. Mij maak je niet wijs dat die andere jongen die te zat was om de wereld rechtop te bekijken, genoten heeft van zijn avond. Waarschijnlijk wordt hij deze namiddag wakker met een bonzend hoofd en een vieze smaak in zijn mond en herinnert hij zich niets meer van de vorige nacht. Ik kan alleen maar hopen dat hij vrienden heeft die hem laten weten hoe hij de nacht van een medeksa-er danig verknald heeft.

zorgen

Mist

1 reactie

Mijn hoofd snakt naar rust, mijn lijf is moe. De nachten zitten vol met hersenspinsels die gigantische webben vormen. De voorbije maanden eisen hun tol.

Vandaag maakte ik een ochtendwandeling in een mistige wereld. Langzaam brak de zon echter door de wolken en deze namiddag zag ik een stralend blauwe lucht. Samen met onze prinses genoot ik van de frisse lucht en de warmte van de zonnestralen op mijn blote armen.  Het verstand trachtte ik op nul te zetten en ik leerde de dochter nog een paar veldbloemen herkennen.

Rust, moe zijn, het zal zijn tijd nodig hebben voor ik weer wat onbezorgder tegen het leven aan kan kijken.  Ik geloof nog steeds dat het glas halfvol is, maar veel druppeltjes mogen er nu toch niet meer verloren gaan.

ziekenhuis, zorgen

Zoektocht

Een reactie plaatsen

Onze prinses haar lijf blijft een raadsel. Geen arts begrijpt hoe ze het vol houdt, geen mens snapt hoe haar lichaam werkt. De dokters zoeken, puzzelen, testen, proberen, verwerpen en zoeken verder. Ook nu is er nog geen duidelijke oorzaak van haar vreemde problemen te vinden. Het is nochtans duidelijk dat er wat aan de hand is, maar wat… blijft nog even koffiedik kijken. Er komen wel een paar zaken aan de oppervlakte, maar niets is te duiden als hoofdoorzaak.

Er zijn nog een paar onderzoeken gepland, maar toch kregen we vandaag ook fijn nieuws. Morgen mogen we in afwachting van verder onderzoeksresultaten naar huis. Dat dit kan is dankzij het hele team in het ziekenhuis. We weten dat wanneer we ons zorgen maken, we kunnen bellen of mailen. Lukt het niet, staat er een bed klaar voor onze held. Wij hopen natuurlijk dat dat niet nodig is, maar het is voor ons wel geruststellend natuurlijk.

Hersenen, ruggenmerg, zenuwbanen, ogen, bloed, vitaminen en andere minuscule stofjes, allemaal zijn of worden ze onder de loep gehouden. We open dat er geruststellende antwoorden zullen komen.

We zullen nog even geduld moeten hebben…