Het gaat niet zo goed met Elselien. Volgende week woensdag zou de plastische chirurg een neurofibroom weg halen van op haar schouderblad. In tussentijd had ze echter ook nog een MRI gekregen. In voorbereiding van de operatie had de arts nog eens goed naar de beelden gekeken en toen werd er iets zichtbaar wat niemand verwacht had. In plaats van bot, zat er onder het neurofibroom een schroef. Blijkbaar zijn de schroeven die Elselien in haar rug heeft zitten om de staven op zijn plaats te houden, los aan het komen. Het resultaat is dat de dokter voorlopig niets aan dat neurofibroom wil doen. Eerst moet er morgen nog een scan genomen worden zodat ze heel goed kunnen zien wat er los is. Vrijdag moeten we dan nog maar eens naar het UZ bij de orthopedist en de neuroloog in de hoop dat zij een oplossing weten en maandag mogen we dan nog een keer bij de longarts.
Elselien vindt er niets leuk meer aan. Ze leefde toe naar de ingreep omdat ze hoopte dat ze dan geen pijn meer zou hebben en dan krijgt ze doodleuk te horen dat er weer maar eens iets fout is gelopen in dat lijfje van haar. Wij merken ook dat de pijn en de last in haar rug steeds erger wordt. Ze kan steeds minder en houdt ook alles veel minder lang vol. Ze is het letterlijk allemaal zo moe. Door alle doktersbezoeken kan ze ook maar heel onregelmatig naar school gaan. Zelfs het bezoek van de sint op school mist ze voor een heel deel. Nog een geluk dat ze zo een meelevende juf en prachtige opvoedsters heeft die haar steeds het gevoel geven dat ze welkom is en heel goed voor haar zorgen.
Daarnaast kregen we gelukkig ook fijner nieuws, de aanvraag voor haar elektronische rolwagen is goedgekeurd. Nu moet ze alleen nog geduld hebben tot de levering. Hopelijk duurt dit nu geen maanden meer.
