Moeke, ik ben nog zo moe. Mijn ogen kunnen niet open blijven. Mag ik ze nog even dicht laten terwijl je me wast en aankleedt?
Het blijft moelijk gaan. De echtgenoot schrok dit lange weekend toen hij zelf meemaakte wat ik al een tijdje omschrijf. Ze slaapt echt wel heel veel. Een ochtenddut en een middagslaapje zijn onontbeerlijk om de dag door te kunnen komen. Ook de misselijkheid is weer een versnelling hoger geschoten. Ik geef nu elke dag minstens één keer de straffe versie van de medicatie tegen misselijkheid boven op de medicatie die ik elke dag al twee keer intraveneus geef en dan nog braakt ze een paar keer per dag. Ik merk dat dit ook heel erg samen hangt met de vermoeidheid en met spanning. Alleen jammer dat ik niet weet hoe ik het eerste kan verminderen en het tweede kan vermijden.
Tussen het slapen door konden we gelukkig wel een wastafel gaan kiezen voor onze prinses. Deze keer trokken we naar Aalst waar ook een megagrote winkel van sanitair is. Hier zat het aangepast meubilair niet weggestopt, maar stond het gewoon tussen de andere badkamermeubelen. Hier wist de verkoper onmiddellijk wat ik wou, hier zag ik ook heel wat hippe wastafels. Men heeft de mond vol over inclusie, maar misschien begint het gewoon op deze manier … Een pluim dus voor Sterck! Ze maakten mijn dag een beetje beter.
We reden ook nog om stof. Door alle problemen raakt mijn stressfactor ook verhoogd en moet ik dus heel wat kunnen naaien om te ontspannen. De twee jongste dochters hebben zich uitgeleefd. Het resultaat is een enorme berg leuke stofjes. Had ik die twee laten doen, ze hadden de hele auto vol gestouwd met katoen, glitterstofjes, fleece, cactus- en flamingomotiefjes en blinkende lintjes.
Een nieuwe week start. Laat ons hopen dat er na de mri van vorige week een paar antwoorden komen. Als je oorzaken kan vinden, weet je waarvoor je oplossingen moet verzinnen. Zolang de dokters het niet weten, blijft het aftasten en zoeken zonder aanknopingspunt. Laat ons hopen…