Elselien is het hier alweer goed gewoon. De verpleegsters heeft ze reeds rond haar vinger gewonden. Gisteravond vroeg verpleegster Sara of ze ons nog ergens mee kon helpen en ik gaf aan dat een banana split wel zou smaken. Daar kon ze echter jammer genoeg niet voor zorgen. Elselien wou graag vers geperst sinaasappelsap. En ongelooflijk maar waar, toevallig hadden de verpleegsters die namiddag (het is hier heel rustig!) sinaasappels geperst en er was nog wat over. Onze juffrouw kreeg dus haar vers sinaasappelsap.
Ze is ook naar de speelzaal mogen gaan. Doordat die nu helemaal vernieuwd is, is er veel plaats en kan je ook met een bed binnen zonder de anderen te blokkeren. Ze genoot er van. Dat ze naderhand doodmoe was, nemen we er heel graag bij.
Het was hier gisteren ook héél warm. Iris de psychologe stelde aan Elselien voor om spuitjes te vragen aan de verpleegsters, dan kon ze iedereen nat spuiten. Natuurlijk kreeg ze van Sara haar spuitjes. We hebben het hier geweten. Het water hing tegen de muren en het raam. Er was uiteindelijk een heel watergevecht aan de gang.
Vandaag was het een stuk rustiger. (en gelukkig ook niet zo heet) Het is duidelijk weekend. Natuurlijk kreeg ze nog steeds haar kine en mocht (of liever moest) ze ook in haar stoel gaan zitten. Het zitten op zich ging al iets beter dan de twee voorbije dagen, maar het verplaatsen van bed naar stoel en terug blijft toch wel heel pijnlijk. Hopelijk betert dit snel. Ze heeft immers enorm veel schrik nu om in haar stoel te moeten.
Morgen is het vaderdag. Elselien zal het vieren en Peter ook. Het zal een vaderdag zijn die we nooit meer zullen vergeten.