Categorie archieven: isolatie

infectie, isolatie

Coronaprobleem

1 reactie

Al meer dan een half jaar draait de wereld een tikkeltje trager. Nog meer dan vroeger leefden we in een kleine bubbel. Handen werden nauwgezet gewassen en alle overbodige uitstapjes werden geschrapt. Ook onze kinderen letten enorm op. Zij weten immers wat de consequenties zijn voor hun jongste zus moest het beruchte coronavirus onze versterkte burcht binnenvallen.

En toch, ondanks alle voorzorgen, ondanks alle maatregelen, viel vrijdag een kleine bom. Kleine grote zus belde in tranen van op school dat ze huiswaarts moest keren. Eén van haar medeleiders van de jeugdbeweging bleek positief getest te hebben en was ook flink ziek. Zo ziek dat een ziekenhuisopname niet te vermijden was. De hele machinerie schoot in gang. Dochterlief liet zich diezelfde vrijdag nog testen en verdween dan achter een gesloten slaapkamerdeur. De oudste dochter wierp zich op als bezorger van eten en andere noodzakelijke toestanden en ikzelf begon te telefoneren. De kinesist, de huisarts, koester, de juf aan huis en natuurlijk Villa Rozerood moesten ingelicht worden. Wij zouden immers woensdag vertrekken naar De Panne. Het gezicht van onze jongste dochter betrok. Het huilen stond haar nader dan het lachen. Zou die langverwachte uitstap moeten sneuvelen? 

We gaan naar zee, wanneer blijft afwachten. De eerste test van zus bleek gelukkig negatief. Ook de verdere onderzoeken van de medeleider geven goed nieuws. De virusdeeltjes zijn van een vroegere besmetting en dus allemaal dood. Op de jeugdbeweging was het vals alarm. In de klas van zus blijkt nu wel iemand positief te zijn getest. Nu zij dus uit quarentaine mag, vliegt de helft van de klas achter slot en grendel.

Het is een gemeen beestje. Je kan enkel je best doen om het risico zo klein mogelijk te maken. Ik roep iedereen dus op om mee zijn gezond verstand te gebruiken zodat de wereld zo snel mogelijk weer wat gewoner kan worden, doe het voor onze held en al die andere zieke helden.

isolatie, scan

Kot

3 reacties

We waren het al gewoon, dat binnen blijven. Al voor dertien maart was onze wereld kleiner geworden, toen werd hij nog beperkter, maar sinds gisteren zijn we echt afgesloten van de buitenwereld. Alles speelt zich af in de (gelukkig grootste) ziekenhuiskamer en doordat dochterlief nog steeds de enige patiënt is, zagen we ook maar één verpleegkundige. Daarbovenop was het nog eens zondag. Veel artsen liepen hier dus niet rond. Kortom, het was hier stil, doods, onwezenlijk vreemd.

Gelukkig wordt er wel nog gewerkt en onze prinses zorgde er voor dat ze hun hersenen nog eens op volle toeren mochten laten draaien. Het albuminetekort mag dan al opgelost zijn, de gezwollen buik is er jammer genoeg nog steeds. Drie darmspoelingen later omschreef ze haar buik als een luchtbalon en stond het huilen haar nader dan het lachen. De ct-scan voor morgen is aangevraagd want zoveel is wel duidelijk, ergens moet er iets in de weg zitten.  Nu is het een kwestie van te vinden wat het probleem is. We hopen op iets eenvoudigs, voor één keer zou dat toch wel eens mogen, nu in deze vreemde tijden. Wij zitten immers toch liever in een iets ruimer kot.

infectie, isolatie

Afwegen

5 reacties

Plots komt alles heel dicht bij.  Gisteren kreeg ik telefoon van het ziekenhuis dat dochterlief absoluut niet naar school mag. Vandaag is de zoon economisch werkloos en werkt de echtgenoot van thuis uit. De poetsvrouw blijft weg en uitstapjes zijn tot een minimum herleid. We zitten steeds meer op ons eigen kleine eilandje. 

Of toch niet… net nu heeft kleine grote zus stage als verpleegkundige op de afdeling geriatrie in het ziekenhuis. Ook daar waart het Covid-19-spook rond. Een spook dat ondertussen vaste vorm heeft aangenomen in de vorm van besmette en verdachte patiënten.  Onze kleine veilige haven blijkt zo een brede vaargeul te hebben gekregen voor het beest. 

Ik zie geen oplossing. Kleine grote zus buitensluiten? Wie wil haar nu opvangen? Niemand wil (heel begrijpelijk) dat risico nemen. Onze prinses buiten? Ik zou niet weten waar we heen kunnen. 

De zeep staat klaar, naast de wastafel ligt een berg handdoekjes. Meer kunnen we momenteel niet doen, vrees ik. En hopen dat iedereen uit de boze buitenwereld doet wat hem wordt opgedragen.

infectie, isolatie

Virus

4 reacties

Binnenkort starten de olympische spelen in Zuid-Korea. Maar liefst 1200 veiligheidsagenten worden daar voor ingeschakeld. Of liever, werden er voor ingeschakeld. Al die mensen moesten vervangen worden omwille van een heel vervelend, uiterst besmettelijk en hardnekkig beestje, in het olympisch dorp bleek het norovirus rond te dwalen.

Dat norovirus geeft diarree, projectielbraken, hevige koortspieken en misselijkheid. Laten dat net de symptomen zijn waar ook onze held aan lijdt.  Kort na de middag stapte de dokter binnen met de boodschap dat ze de boosdoener van het plotse ziek worden gevonden hadden.  Onze prinses is echt niet even naar Korea gevlogen, maar toch is het exact dit beest dat haar te pakken heeft. Er kan weinig aan gedaan worden. Uitzieken is dus de boodschap. Jammer genoeg voor haar zijn nu ook de strenge isolatieregels weer van kracht. Aan de deur liggen schorten, handschoenen en mondmaskers klaar, zij moet de komende dagen op de kamer blijven.

Villa Rozerood is even geen optie meer.  Ons verblijf wordt met onbepaalde duur verlengd…

infectie, isolatie, ziekenhuisbacterie

processie van Echternach

10 reacties

Ik heb hier een verdrietig misselijk meisje.  Ze ziet het allemaal even niet meer zitten en vindt het zo oneerlijk.

Een klein uurtje geleden kwam de dokter binnen.  Op een zaterdagavond om acht uur een dokter aan je bed zien verschijnen, het is waarschijnlijk niet om te zeggen dat je kiplekker bent.  Het nieuws dat onze prinses toen kreeg, deed bijna tranen in haar ogen springen.  Het clostridiumbeest is terug.  Aangezien het niet de eerste keer is, weet ze ook heel goed wat het inhoudt.  Maandag geen speelzaal, maar ook de bezoekjes van mama kleine kadee vallen weg.  Morgen hadden die twee nochtans al vanalles samen gepland. (Die mama knutselt ook graag)

Nu krijgt ze een tweede antibioticum.  Het eerste was al opgestart voor de urineweginfectie, maar antibiotica heeft ook als bijwerking dat het de goede darmflora afbreekt en zo de clostridium vrij spel geeft.  Zo blijven we bezig natuurlijk.  Nog een leuke bijwerking van die medicatie is dat onze prinses er letterlijk kotsmisselijk van wordt.  De nierbekkens worden dus ook weer ijverig gebruikt en de anti-braakmedicatie wordt opgedreven.

Beter worden zit er nog eventjes niet in vrees ik, integendeel, op deze manier zetten we nog enkel stappen achteruit.

De schorten en handschoenen liggen klaar voor de deur, het gele waarschuwingsbordje zit ook weer op zijn plaats.  Nu kunnen we enkel maar hopen dat er geen enkel vies beest meer besluit om op bezoek te komen en dat diegenen die er reeds waren snel besluiten om weer te vertrekken.

isolatie, ziekenhuis

zoektocht

Een reactie plaatsen

De ene na de andere dokter viel de kamer binnen.  De dochter kwam vorige week gewoon binnen om een sonde te wisselen en een baclofenpomp bij te vullen.  Ondertussen werd het lijstje alleen maar langer en de zoektocht naar oplossingen opgedreven.  Woensdag staat er een gastroscopie en een colonoscopie gepland om uit te sluiten dat daar iets ernstigs fout loopt.  De neuroloog is een mri aan het regelen van haar benen en haar buikholte om de neurofibromen goed in kaart te brengen.  De plastisch chirurg heeft al een afspraak geregeld voor eind oktober.  De verpleegster van het wondzorgteam zocht nog eens mee naar een betere bescherming van de drukwonde.

We blijven al tot woensdag, hopelijk kunnen we dan toch weer even naar huis, want de isolatie begint te wegen op ons beiden.  We vullen de dagen met schoolwerk, spelletjes en tv en af en toe een dutje.  Jammer dat ik met de bednetcomputer niet ingelogd raakte op het ziekenhuisnetwerk.  Het zou een welkome afwisseling betekenen voor onze prinses.

infectie, isolatie

deur weer dicht

3 reacties

Zaterdag kreeg onze prinses te horen dat het vieze beest verdwenen was en dus ook de isolatie voorbij was. Iedereen blij en niet in het minst Elselien zelf.  Gisteren kon dan een hele dag de deur open staan.  Deze ochtend kreeg ze echter een zware tegenvaller te verwerken.  De deur moet weer dicht, de gele schorten zijn er weer.  De testen zijn nochtans nog steeds negatief, maar blijkbaar zijn er nog zijn er nog bijkomende voorwaarden.  Je mag ook drie dagen geen diarree hebben en net dat is in het geval van de dochter het probleem.  Aangezien haar darmen het laten afweten, heeft ze nooit vaste stoelgang.  Ik zal dus nog maar eens een gesprek hebben met dokter Hauser, want  op deze manier kan ze nooit uit isolatie.

Wij hebben nu weer een triest meisje, ze keek zo uit naar de speelzaal en het klasje.  Ze zal het moeten doen met mij als juf.