Categorie archieven: Inclusie

Strandrolstoelbeurs

Onze jongste dochter is net zoals haar moeke gek op de zee, het strand en de ruimte. Tot voor enkele jaren maakten we nog lange wandelingen met onze superbugggy op het strand en zelfs de duinen werden door ons doorkruist. We sleurden en trokken en wanneer het echt niet meer ging, stapte onze held een stukje tot ze weer wat rust nodig had.  Nu lukt het niet meer. Niet alleen is ons meisje niet meer dat kleine pluimgewichtje van weleer, ze kan ook niet meer even uitstappen en een elektrische rolstoel is ook niet helemaal bestand tegen zand en zout water.  Vorig jaar bezorgde ketnet haar en de rest van Villa Rozerood nog een prachtige dag op het strand, maar dit was jammer genoeg maar eenmalig.

Een tijdje geleden leerde ik echter een heel bevlogen iemand kennen. Ondanks zijn eigen leven dat niet steeds over rozen loopt, zet hij zich voor 200% in voor zijn medemensen. Hij richtte de organisatie 4example op om mensen met verplaatsingsproblemen uit de nood te helpen. Zelf woonachtig in Blankenberge ondervond hij ook hoe moeilijk het voor mensen met een motorische beperking was om op het strand te komen. Een prachtig idee kwam in hem op en de eerste strandrolstoelbeurs in Europa is een feit. Woensdag is Blankenberge de plaats waar het zal gaan gebeuren. Rollators voor op het strand, allerlei types strandrolstoelen, matten om het zachte zand te overbruggen, het zal allemaal te zien en te testen zijn. Zelfs voor randanimatie werd gezorgd.  De datum stond rood omkringd in de agenda, we waren er zo graag bij geweest.

Hopelijk komt er heel wat volk naar dit fantastische initiatief en worden onze stranden weer een beetje toegankelijker

Antwoord

Beste kazoumedewerker,  zowel monitoren als technische ploeg, de administratie en de magazijnmedewerkers,

ik ben niet boos op jullie.  Helemaal niet, waarom zou ik?  We zijn zelf bijna 20 jaar meegeweest als medewerker en als gastouder voor de kinderherberg (die jawel, onder de Jombavleugels valt).  Onze drie oudsten namen aan talloze kampen mee, de zoon is al een paar jaar monitor en deed dit jaar zelfs vakantiewerk bij jullie.  Jullie aanbod is fantastisch.  Mijn vorige blogberichtje ging dus ook niet over jullie tomeloze inzet voor die talloze kinderen die steeds een fijne vakantie krijgen.  Dit bericht ging over onze dochter die uitgesloten wordt omwille van haar ziek zijn.  We kregen drie jaar geleden te horen dat ze niet mee kon met jomba omdat de medische zorg niet kon gegarandeerd worden.  We vroegen toen wat er wel kon en onze vraag is toen zelfs bij kazou nationaal op de tafel beland.  Het antwoord en de belofte was toen dat naar het volgende jaar toe ze het aanbod wilden bekijken en uitbreiden voor meer doelgroepen.  Jammer genoeg is die vakantie voor ernstig zieke, maar voor de rest gewone tieners er nooit gekomen.

Ondertussen is onze dochter redelijk stabiel, we waagden het er dus weer maar eens op.  Ik wist ook wel dat de kans klein was dat het zou lukken.  Er zijn zoveel factoren die meespelen zoals de toegankelijkheid van het gebouw, de grootte van de groep, de mogelijkheid om iemand extra mee te nemen voor de verzorging.  Zo realistisch zijn we wel.  Wat me echter heel erg gekwetst heeft, is dat ze zelfs de moeite niet hebben genomen om eens met mij in overleg te gaan.  Misschien had ik wel oplossingen, misschien kon ik wel in die zes maanden tussen nu en het kamp iets regelen zodat de leiding zeker niet extra belast werd met de zorg. Was de reden van het niet mee kunnen dat het hotel niet toegankelijk was, dan had ik hiermee kunnen leven, maar de redenen die aangehaald waren tijdens het gesprek waren stuk voor stuk zaken die konden opgelost of besproken worden.

Ik blijf er dus bij, kazou doet fantastische dingen, honderden jongeren vullen een deel van hun vakantie belangeloos in met andere kinderen een fijne vakantie te bezorgen, maar het blijft toch zo dat onze dochter bij Jomba niet welkom is (en de citytrip naar Maasmechelen is toch ook geen Londen) en bij de gewone vakanties ook uit de boot valt.

Vele groetjes van een mama die zo vaak al het deksel op de neus heeft gekregen en heel af en toe daar wel wat gefrustreerd kan van raken.

 

iedereen inclusief?

De jongste dochter gaat sinds twee weken naar een gewone middelbare school. Alhoewel, het feit dat onze dochter daar welkom was, maakt haar al tot een buitengewoon gastvrije school.  Ze zit daar in een klas met 24 gewone jongeren met hun kleine en iets minder kleine problemen en zorgen.  Ze krijgt les van doodgewone leerkrachten met een buitengewoon groot hart.  Ze komt gewoon van school naar huis met de rolstoel zonder dat de auto er aan te pas komt.  Ze woont in een doodgewoon dorp waar iedereen haar ondertussen kent.  Ze leest gewone boeken en houdt van dezelfde televisieprogramma’s als haar klasgenoten.  Ze heeft (min of meer) dezelfde dromen en wensen als haar leeftijdsgenoten.  Ze wil ook wel eens naar Londen of Amsterdam met haar vrienden, ze snakt er naar om eens echt op kamp te gaan zoals de zussen en broer haar voordeden.  En daar knelt het schoentje…  Een paar weken geleden viel de folder van Kazou, de jeugddienst van de CM in de bus met het vakantieaanbod voor de winter en het voorjaar.  Wintersport is niet echt iets voor onze held, maar het aanbod in de paasvakantie leek haar wel wat.  Een citytrip naar Amsterdam of Londen samen met een bende leeftijdsgenoten, wat kan er leuker zijn?

Ik belde naar de jeugddienst van ons verbond, ze hadden twijfels en vroegen of onze held niet beter met de Jombavakanties zou mee gaan.  Die zijn er speciaal voor kinderen met een beperking. Toch zochten ze op wie het organiserend verbond was en ze gaven de vraag van de dochter door.  Ik kreeg al vrij snel telefoon met de vraag naar meer uitleg.  De mededeling dat ze in een elektronische rolstoel zat, deed ze al eens twijfelen, maar toen ik vroeg of er ook verpleging kon geregeld worden, was er nog meer twijfel.  Ze gingen het bekijken…

We kregen opnieuw telefoon en neen, ze kan niet mee.  Ze zien het niet zitten, verpleging is onmogelijk, ze zou niet aan alles kunnen mee doen, …  En weer kreeg ik de vraag of ik Jomba kende.  Dit was de spreekwoordelijke druppel en ook al was de persoon aan de telefoon slechts de boodschapper, ik kon me niet meer inhouden en werd boos.  Onze dochter mag niet mee met Jomba omdat ze de verpleging niet willen belasten met alle zorg die ze nodig heeft, er zijn immers nog heel wat kinderen op deze kampen die zorg nodig hebben.  In de paasvakantie organiseren ze trouwens geen kampen voor kinderen met een motorische beperking, enkel voor jongeren met een mentale beperking.  Ach neen, ik was het vergeten, kazou schrijft zelf dat ze inclusief werken! De kamplaats is trouwens ook geen Londen of Barcelona,  ook geen Madrid of Berlijn.  Neen, Jomba gaat met zijn jongeren al jaren naar Maasmechelen op citytrip…

Onze vraag was niet eenvoudig, dat weet ik, maar ze hebben zelfs niet de moeite gedaan om samen met ons een oplossing te zoeken. Het maakt me boos en triest gelijk.

Inclusie, het staat zo mooi op folders…