De echtgenoot en ikzelf trokken er samen even op uit. Grote zus was een nachtje komen logeren bij haar kleine zus en daardoor hadden we een hele voormiddag voor onszelf. Samen gaan ontbijten, was iets wat we vroeger wel regelmatig eens deden, maar de laatste jaren kwam het er niet meer van. We genoten van het glaasje fruitsap en de verse broodjes op een terrasje in de vroege ochtendzon en sloten ons uitje af met een wandeling door Aalst.

Thuis was kleine grote zus al aan het koken voor ons en na die verwenmomenten reden we terug naar Brussel.

Na vier volle weken deed het deugd om er even tussenuit te zijn. Dank je wel grote grote zus voor de overnachting, dank je wel kleine grote zus voor het eten, dank je wel lieve echtgenoot voor het uitje, dank je wel prinses dat ik even weg mocht.

2017 was voor ons het jaar van Villa Max, Bring a Smile, Smile to me en Beyond the Moon. Vier organisaties die zieke kinderen onvergetelijke momenten bezorgen en ook ons gezin lieten genieten.

2017 was het jaar waarin onze held dank zij veel oefenen en doorzettingsvermogen haar eerste passen zette na haar zesde rugoperatie, maar het was ook het jaar van rugoperatie zeven die er voor zorgde dat haar mogelijkheden weer een heel stuk achteruit zijn gegaan

2017 was het jaar waarin diezelfde held afscheid nam van het buitengewoon onderwijs en de stap zette naar het gewoon onderwijs. We vonden een school die samen met ons de sprong waagde en hebben nog geen seconde spijt gehad van die beslissing.

2017 was ook het jaar van onze drie andere schatten. Ze begonnen alle drie aan een nieuwe studie en voelen er zich goed bij.

2017, het jaar van de grote verhuis. Mespelare is nu ons dorpje geworden, het huis is nu onze thuis geworden.  Dank zij het vele werk van de echtgenoot en alle hulp van ontelbare vrienden kunnen we ons leven weer op de rails proberen krijgen.

2017 en Michiel zullen ook steeds met elkaar verbonden blijven. In Steracteur Sterartiest zong hij de pannen van het dak voor ons geliefde Villa Rozerood en sleepte zo de verdiende overwinning in de wacht.

2017 had ook mindere momenten, grote opa verliet heel stilletjes deze wereld, maar leeft verder in talloze verhalen, kleine oma en de lieve tante hadden het het voorbije jaar niet steeds even gemakkellijk, maar we zijn blij dat ook zij 2018 kunnen verwelkomen. Ik brak en voet en merkte dat dit niet zo eenvoudig was. Het was ook het jaar van de vermiste en gegijzelde auto.

We sluiten 2017 met enige weemoed af, maar hopen met heel ons hart dat 2018 een jaar wordt waarin we weer heel wat fijne herinneringen zullen krijgen.

Deze ochtend sloot opa voorgoed de deur van het leven. Het laatste spel scrabble was gespeeld, zijn vingers zullen de pianotoetsen niet meer beroeren. In de kast zal het puzzelboekje tevergeefs wachten om ingevuld te worden.  Zijn mopjes zullen de stilte niet meer doorbreken.

In de plaats daarvan woont hij nu in een hoekje van ons hart en leeft hij voort in de vele herinneringen die we samen hadden.

Vaarwel lieve opa, papa, schoonpapa, het gaat je goed…

Ooit begon ik deze blog met de bewering dat we een heel gewoon gezin waren.  Ondertussen weet ik wel beter.  Zo gewoon verloopt het bij ons al lang niet meer.  Onze held spartelt zich met vallen en opstaan een weg vooruit, onze drie grote schatten kregen verantwoordelijkheden die ze op hun leeftijd niet hoorden te hebben en de echtgenoot en ikzelf… wij leerden leven met een steeds veranderende werkelijkheid.  Gemakkelijk is dat niet, niet voor onze held, niet voor onze drie andere schatten en niet voor onszelf.  We liepen en lopen nog regelmatig met ons hoofd tegen de muur, we verstaan elkaar niet steeds zoals het bedoeld wordt, maar er is één grote reden waarom we niet met zijn allen kopje onder zijn gegaan.  We horen bij elkaar.  Zonder elkaar blijft er niets over van onze kracht.

Mensen vinden ons sterk.  We worden omschreven als moedig en straf.  Bij mezelf glimlach ik dan eens.  Ik ben helemaal niet sterk, moedig of straf, vaak heb ik zin om tegen een muur te kloppen of eens hard te gillen.  Enkel en alleen door de mensen rondom mij en dan vooral ook de echtgenoot en de kinderen lukt het mij om voort te doen en de moed niet te laten zakken.  Ze zijn schatten, alle vijf!