We hadden voor 2018 een goed voornemen. Een heel goed zelfs, we wilden proberen om een heel jaar niet opgenomen te worden in het ziekenhuis. Helaas, vandaag, amper 10 dagen ver in het nieuwe jaar, sneuvelt het goede voornemen al. Een paar trombussen (of bloedklonters) besloten roet in het eten te gooien. Een dikke voet deed de eerste alarmbel rinkelen, een echo deed alarmbel twee rinkelen en de hematoloog deed bel drie rinkelen. Een bed op kids twee werd geregeld en ikzelf mocht nog eens over en weer rijden naar huis voor de noodzakelijke dingen.
De dochter is boos en teleurgesteld en kwaad en verdrietig. Ze vindt het niet eerlijk, niet leuk en niet grappig. Voor haar hoeft dit echt niet (en voor ons evenmin)
We kwamen gewoon voor het bijvullen van de baclofenpomp en dan zouden we naar huis gaan. Hopelijk kunnen we toch snel weer alles inpakken en de draad van het leven thuis weer oppakken. Hopelijk…
Piep
Oh nee.. wat rot zeg.. je mag kwaad, teleurgesteld zijn en denken (stom lijf- doe ik ook soms en pink dan wat tranen) maar we nemen dan onze zakdoek , vegen ons gezicht schoon en “ten aanval”
Kom op girl!!
Ik duim een dikke duim dat je snel naar huis mag!!
Knuf knuf
Wat ontzettend sneu voor haar (en jullie)maar wat fijn dat het waarschijnlijk op tijd ontdekt is.
Veel goeie moed Elselien !! Ik ben ervan overtuigd dat je weer snel in je eigen bedje zal liggen.
Laat u maar goed in de watten leggen.
We zien elkaar snel terug. Dikke knuffel 🙂
Mooie foto van jou en Michiel 🙂 🙂 🙂
Heel jammer….laat ons hopen dat het euvel snel passeert en jullie weer gewoon kunnen genieten thuis! We duimen duimen duimen!
Oh nee he!!! Pfff… snap heel goed haar gevoelens… Jullie gevoelens….
Zo vreselijk frustrerend…
Dikke knuffel xxxx