Raadsels

Deze ochtend zag het er goed uit. Onze prinses had enkel nog last van haar schouder, wat ook niet verwonderlijk was na al het gepruts de dag er voor. De dokter kwam haar fiat geven om huiswaarts te mogen vertrekken en toen was het wachten op de nodige papieren en medicijnen.  Die papieren waren snel genoeg in orde, de mucomist liet op zich wachten. 

En toen… merkten de verpleegster en ikzelf iets vreemds op. De urinezak van dochterlief bleek leeg en bleef leeg. Op vijf uur tijd was er amper 200cc urine. De alarmbellen gingen af. Eerst werd de sonde gespoeld, zonder effect trouwens. Even later stond er een toestel naast het bed dat we nog nooit hadden gezien. We maakten kennis met de bladderscan. De resultaten van dat echotoestel waren op zijn minst merkwaardig. Het grote echomachien werd ook de kamer ingerold en een bloedafname stond eveneens op het lijstje.  Ondertussen bleef de urinezak leeg. De uroloog en de nefroloog werden geraadpleegd, maar om zes uur deze avond kregen we dan toch het verlossende nieuws dat we konden vertrekken.  

Urine is er nog steeds amper, maar we houden het verder in het oog. Gelukkig hebben we een kort lijntje naar het uz. Zo kunnen we thuis toch nog van een hopelijk zonnige zondag genieten. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *