Vlak na de operatie die zo fout is gelopen, kregen we reeds de vraag van mensen uit onze omgeving of ze iets mochten doen voor onze dochter.  We hielden de boot wat af.  We zouden wel zien, misschien kwam het wel nog goed, er zijn zoveel kinderen die hulp nodig hebben, we willen niet bedelen,…  Er waren zoveel redenen om het even niet te doen.  De dagen werden weken en de weken werden maanden.  De zorg minderde niet, we liepen tegen heel wat problemen aan, het huis paste niet meer, we hadden zoveel extra’s nodig.  En toen kwam opnieuw de vraag of er iets mocht georganiseerd worden.  We twijfelden, maar uiteindelijk gaven we ons fiat.  Een huis verbouwen kost geld, een huis verbouwen tot een volledig aangepast huis kost héél veel geld, hetzelfde verhaal heb je met een fiets, een rolstoelfiets is duur, verschrikkelijk duur, net zoals een prikkar of een toegankelijke tuin.

De vraag kwam van een nicht van de echtgenoot en op bijna hetzelfde moment dacht ook één van zijn oud-collega’s aan ons.  Wij brachten die twee samen en de samenwerking werd een feit.  Ze startten zelfs een facebookpagina die vernoemd is naar deze blog.  We zijn benieuwd, wie zin heeft, mag altijd eens op deze pagina gaan kijken.