Ik ben bang. Ik, de onverschrokken, voor niets of niemand bang zijnde, de grote waaghals als eerste boven in een boom, hoe sneller en hoger een attractie, hoe liever. Toch ben ik bang. Ik ben bang van wat ik zie verschijnen op mijn scherm. Als ik facebook open zie ik het ene na het andere haatbericht verschijnen. Als ik het nieuws hoor op de radio hoor ik een oproep voor het opnieuw invoeren van de doodstraf. Op televisie zag ik mensen een hitlergroet brengen op het Beursplein. Ik hoor over mensen die plots gemeden worden omdat ze er anders uit zien.
Dit alles baart me zorgen. Zijn er echt zoveel mensen die niet slimmer zijn? Geweld los je niet op met geweld. Je geeft ze enkel een vrijgeleide om nog meer geweld te gebruiken. Kwade woorden verdwijnen niet door zelf te roepen en te schelden, het zorgt voor een over en weer opbieden van haat.
Waarom zien zoveel mensen niet dat er ook nog mooie goede dingen gebeuren. In de scholen die nu weer de zwarte piet zullen doorgespeeld krijgen onder de vorm van studiedagen, werkpakketten en doemomenten gebeurt nu vaak reeds veel. Op onze school zag ik al mooie dingen. En inderdaad, er zitten kinderen met wie het niet goed gaat, maar dat is geen reden om alle kinderen dan maar te laten vallen. Dit is ook zo in de ‘grotemensenmaatschappij’. Er loopt heel wat verkeerd, maar gelukkig gaat het in de meest gezinnen wel goed, ook in die gezinnen met een ander kleurtje, een andere taal, een andere godsdienst.
Misschien is het toch nog niet helemaal verloren. Want neen, we zijn niet in oorlog. Een oorlog wil zeggen dat er nog veel meer miljoenen slachtoffers zouden zijn, een oorlog zou willen zeggen dat we allemaal lijden, een oorlog zou willen zeggen dat we ook op de vlucht slaan. De aanslagen rondom ons zijn het werk van extremisten en net in dat woord zit de verklaring. Extremisten zijn van alle tijden en van alle godsdiensten. Laat ons proberen om er voor te zorgen dat er geen voedingsbodem is voor die extremisten en het zullen er al een hoop minder worden.
Ondertussen ben ik blij wanneer ik mijn eigen kinderen hoor praten over de voorbije week. Ze hebben een nuchtere kijk op de wereld rondom zich. Hopelijk zijn er zo nog heel veel andere kinderen, want zij zullen diegenen zijn die onze wereld weer een beetje mooier zullen moeten maken.
Je hebt dit mooi verwoord. Ik ben het helemaal met je eens. Over enkele dagen wordt ons eerste kleinkind geboren. Zijn of haar verjaardag zal me telkens weer herinneren aan deze afschuwelijke gebeurtenissen….jammer dat mensen niet verdraagzamer zijn. Nog eens chapeau voor al je berichten. Je kan het goed neerschrijven. Vergeet niet te genieten hoor! Kleine muis zal dat ook doen.
Idd mooi verwoord.
Inderdaad, het schrikt me ook af hoe de mensen soms reageren, politici die elkaar de zwarte piet doorspelen ipv de handen in elkaar te slaan en samen constructief werken om ons land iets veiliger te maken. Om ook de andere landen te helpen om veiliger te zijn en het extremisme af te remmen.
Ik ben Brusselaar, metrostation Maalbeek is het station waar ik altijd op- en afstap als ik de metro neem. Ik werk in Schaarbeek (blijkbaar op 1km waar deze terroristen woonden), ik rijdt met mijn bus elke dag door St. Joost-ten-Node, ook een gemeente vol allochtonen. Ik heb me nooit echt onveilig gevoeld ook al ben ik soms de ‘enige blanke’ op de bus. De wereld is voor altijd veranderd, naar mijn gevoel al van ‘nine/eleven’ toen de twin towers vielen, het symbool dat de extremisten ons ook in het hart kunnen raken. We zien de beelden van oorlogen in Syrië en al die andere landen waar deze aanslagen bijna dagelijkse kost zijn. We worden er immuun voor tot het bij ons gebeurd. En de mensen vergeten dat de échte moslims ook het slachtoffer zijn van dit extreem geweld
Heel juist Ellen, de mensen die ons bang maken zijn machtig, maar diegenen die hun daden afkeuren -waaronder ook het grootste deel van de moslims over gans de wereld- zijn met méér en samen zijn we sterker !
Ook in mijn straat wonen heel wat moslims. Wij lopen elkaar niet wantrouwig voorbij maar knikken vriendelijk goeiedag, en we zijn er daardoor alleen al allebei gerust in dat de een de ander nooit kwaad zou willen berokkenen en dat we, als het erop aan komt, samen zouden reageren tegen al wie onze vredige samenleving wil verzieken.
Ik ben bang voor de toekomst van mijn kinderen in de huidige maatschappij….