Een arts die je behandelt als een onwetende en onmondige vervelende ouder, een verpleegster die je zorgen begrijpt. Een arts die je een hele dag laat wachten, een verpleger die verschillende malen laat weten dat ze toch moet komen. Een arts die problemen minimaliseert en weglacht, een verpleegteam dat ook ongerust is.
Een arts die luistert, een arts die meedenkt, een arts die naar het hele plaatje kijkt, een arts die zijn privé-nummer geeft, een arts die wil dat hij altijd en onmiddellijk gewaarschuwd wordt, een arts die meeleeft.
Vandaag kregen we eerst arts één op bezoek nadat de urine van de dochter donkerrood tot zelfs zwart kleurde. Niet alleen ik was ongerust, maar iedereen die dit zag, trok een heel bedenkelijk gezicht. Zelfs de zaalarts vond het niet goed. Alleen de uroloog had er geen probleem mee toen ze na vijf uur deze namiddag de kamer binnen kwam en na vijf minuten weer vertrok. De urine zag er tegen dan ook weer normaal uit. Ik voelde mijzelf teneergeslagen en miskend.
Even later kwam gelukkig de tweede arts die naar de totale problematiek keek. Toen hij na een half uur weer vertrok, voelde ik me gesteund en wist ik wat ik kon en moest doen wanneer het zich herhaalde.
Het verschil tussen artsen kan heel groot zijn. Waarschijnlijk zijn ze beiden best wel goed in hun discipline, maar voor het vak sociale vaardigheden is er toch een arts die van mij in tweede zit mag terug komen.
