Geveld

Het is een tijdje stil geweest op de blog. Ten huize giraffenvlekjes gebeurde nochtans genoeg, maar…

Een aantal weken geleden mocht de jongste dochter verder herstellen in Villa Rozerood. Daar werd ik, jawel, ikzelf, plots ziek. De laatste twee dagen bracht ik door in de zetel. Zelf naar huis rijden was geen optie, maar gelukkig hebben we een zoon met een rijbewijs. Het verdict van de dokter kwam al snel. Ik had geen griep zoals de rest van de Belgische bevolking, neen, ik deed er meteen een schepje bovenop en ging meteen voor een longontsteking. Als we hier iets doen, doen we het grondig. Na de eerste antibioticakuur volgde een controlefoto die er niet zo goed uit zag en daar volgde nog een antibioticakuur op. Volgende week volgt er nog eens een foto. Hopelijk komt de radioloog dan niet weer persoonlijk zijn bevindingen meedelen. (Of het is om te zeggen dat er niets meer te zien is natuurlijk)

Die longontsteking heeft er wel voor gezorgd dat mijn energielevel tot een historisch dieptepunt is gezakt.  De zorg voor onze prinses loopt immers door. De dokter gaf mij het opbeurende nieuws dat ik er na een maand of drie wel weer bovenop zou zijn…

Gelukkig gaat het met onze held vrij goed. Ze startte terug met school, de wonde is mooi genezen en de pijn valt meestal wel mee. Enkel de darmen blijven moeilijk doen, maar daar zijn de artsen mee bezig.

Nu is het paasvakantie. Behalve de uitstapjes naar het revalidatiecentrum staat er niets op het programma. We doen het rustig aan, op doktersadvies!

Wit

De hemel was helderblauw en de zon schitterde boven een spierwitte wereld. Op het strand en de dijk wandelden groepjes stevig ingepakte mensen.

En wij, we lachten, zongen, gleden en genoten.

 

In panne/ De Panne

Gewoon, eenvoudig, gemakkelijk,… deze woorden staan duidelijk niet in het woordenboek van de familie Giraffenvlekjes.  Ook vandaag werd ons leven weer wat spannender gemaakt dan het voor mij hoefde.

Het begon al deze ochtend. De dochter plaste nogal veel spontaan in plaats van via haar sonde. Dit duidt vaak op een infectie, weten we. Ook de zaalarts was niet helemaal gerust en dus werd er nog een urinestaaltje naar het labo gestuurd.  Gelukkig vond de uroloog dat we deze infectie ook aan zee konden opvolgen (ze vertrouwt helemaal op mijn intuitie en beoordelingsvermogen!) Er werden nog wat extra voorschriften klaar gemaakt en toen kon ik de auto beginnen inladen.  Een puzzel van 1000 stukjes is er niets tegen, maar het is gelukt. Alle bagage (inclusief 2 rolstoelen en 2 zitschalen) zijn er in geraakt.  De dochter kon niet veel meer zien, dus onderweg heeft ze dan maar een dutje gedaan.

Het vertrek zelf had echter nog heel wat voeten in de aarde. Na de infectie en de puzzel, bleek ook de auto zelf nog moeilijk te doen. De koudegolf van de voorbije twee dagen was duidelijk te veel voor onze dinosaurïer. De auto zakte niet meer, de motor startte niet. Mijn diagnose en die van de pechverhelping bleken dezelfde te zijn. Onze batterij houdt meer van de zomer dan van de winter.  Gelukkig kreeg meneer pechverhelping er weer beweging in en met de raad om zeker niet te stoppen tot we in De Panne waren, konden we met een uurtje vertraging dan toch vertrekken.

In Villa Rozerood werden we met open armen ontvangen.  Een hele week kunnen we bekomen van de voorbije maand die er stevig heeft ingehakt. We hebben het heel hard nodig.