Carnaval en zo

De dochter en ikzelf logeren alweer een paar dagen in Villa Rozerood.  Vanaf dit weekend is het hier huisje vol, maar daarvoor waren we hier zelfs even helemaal alleen.  We genoten van de rust en onze prinses straalde.

Donderdag maakte ik een strandwandeling terwijl de dochter spelletjes speelde en prachtige vuurtorens in elkaar knutselde.  Aan zee heerste de storm,  het strand was verlaten en de wind blies me vooruit.  Alleen ik was zo gek om onder een prachtige blauwe lucht de storm te trotseren.  Helemaal uitgewaaid en met de haren en schoenen vol zand kon ik me in de villa weer opwarmen.

Ook vrijdag en zaterdag scheen de zon en aangezien de wind veel minder was trokken we er samen op uit.  Gisteren stapten we zelfs samen met één van de andere mama’s een tearoom binnen.   Ook onze held heeft nu weer wat gezonde lucht binnen.

In de late namiddag begon ook in Villa Rozerood de carnavalmicrobe te kriebelen.  Kristof zorgde voor een leuke quis, we konden plaatjes aanvragen en werden geïnterviewd, iets dat bij mij  voor een krop in de keel zorgde toen de dochter aan de beurt was.  ’s Avonds toen alle kinderen in bed lagen was de zitkamer voor de ouders.  Er werden serieuze gesprekken gevoerd, maar even goed lagen we vaak plat van het lachen.  Dat zijn de momenten waar je weer nieuwe energie kan uithalen.

Nog een paar dagen voor we opnieuw naar huis gaan om de ziekenhuisvalies te pakken.  We zullen weer aan heel wat mooie momenten kunnen terugdenken en dromen over dat weidse strand waar ik helemaal alleen de wind probeerde te vangen in mijn armen.

Een kleerkast vol

Twee truien met een warme kraag

Een kleedje waarin je de regenboog ziet

Een t-shirt vol springende hertjes

Een broek die lekker zit

Een truitje met een kap

Een mini-jurkje voor een minimensje

Een prachtige sprookjescape

Allemaal genaaid op vijf dagen tijd.  Mijn naaimachine blijft de ideale uitlaatklep als het me te veel wordt.  Verstand op nul en stikken aan een hoog tempo, soms is het eens nodig.

Het zal wel weer beteren met mijn tollende hoofd en rusteloze lijf, maar ondertussen is de rest van het gezin wel blij met al mijn creaturen en ben ik stiekem toch trots om wat ik creëer.

Vragenlijst

De TOAH-juf bracht een invulbrief mee.  De dochter wordt 15, dus dat wil zeggen dat ze op het medisch schooltoezicht verwacht wordt.  Er moet dus een vragenlijst ingevuld worden.  Een aantal jaar geleden heb ik dat heel minutieus gedaan.  Elke vraag kreeg een deftig antwoord, data werden opgezocht en niets werd verzwegen.  Na het onderzoek kreeg ik een brief terug met een verwijzing.  Het clb raadde aan om eens naar de huisarts te gaan, de dochter bleek ondergewicht te hebben.  Ze hebben een kwade telefoon gekregen van mij en ook de schookarts heeft het toen geweten.  Waarom vul je zo nauwkeurig die vragenlijst in als hij niet eens gelezen wordt?  De huisarts hebben we trouwens niet bezocht…

Vandaag heb ik dezelfde brief weer moeten invullen.  Deze keer heb ik het heel sumier gedaan.  Mijn antwoorden zijn heel kort en bondig.  Eén vraag heb ik echter wat uitgebreider behandeld:  wordt uw kind opgevolgd door andere artsen?  Allemaal heb ik ze opgeschreven, zelfs tussen de regels heb ik er nog genoteerd.  Ik kon het echt niet laten.  Enkel een smiley heb ik er niet bij gezet, dat durfde ik nog net niet…

Weer niet

Het blijft kwakkelen bij onze held.  Zaterdag had ze een goede dag die gevuld werd met spelletjes en een concert van Jan De Wilde.  Inderdaad, weer een concert nadat we vrijdag ook al naar de toverfluit met Maaike Cafmeyer waren geweest.  Zondag was volgens de dochter een rustdag.  Geen uitstapjes, wel genieten van het samen naar een film kijken en veel gezelschapsspelletjes spelen.  Ook grote broer kwam die dag thuis en daar was ze heel blij mee.  Haar held was er weer.

Maandag had ze een terugval.  Bednet werd afgezegd en zelfs de toah-juf moesten we een smsje sturen.  Doornroosje sliep.  Ze sliep tot negen en dan van half elf tot half drie.  Ze voelde zich zo moe.  Dinsdag ging het weer wat beter.  Ze maakte zelfs een toets wiskunde mee, maar daar bleek dat ze toch nog niet 100% in orde was.  Ze maakte de vreemdste fouten.  Nu is het woensdag, de dag waarop ze naar school gaat.  Het lukt weer niet.  Ze is heel even wakker geweest, maar slaapt alweer.  Keelpijn, misselijkheid en verhoging zijn een streep door de rekening.  Ze keek er nochtans naar uit.  Hopelijk komt ze er snel opnieuw bovenop en kan ze terug genieten van een paar goede dagen.

200%

De voorbije tien dagen heeft onze held geleefd aan 200%.  Ze voelde zich goed, was amper misselijk en had weer meer energie.  Ze raakte de dag door zonder ochtendslaapjes en middagdutjes.  Ze kon zelfs twee maal samen met vriendinnen er op uit.  Het ene weekend trok ze naar K3, het andere weekend genoot ze van het Gala van de gouden K’s.  Tussen de vele ziekenhuisritten door volgde ze enthousiast bednet en bouwde ze verder aan gaar legohuizen.  Ze speelde uren gezelschapsspelletjes met de zussen en broers en profiteerde volop van de goede momenten.  We weten immers nooit hoe lang het zal duren.

Jammer genoeg kwam er gisteren een abrupt einde aan de mooie dagen.  Plots was de misselijkheid weer volop aanwezig en ook haar temperatuur vertoonde waarden die we liever niet zien.  Vandaag werden we op dageenheid verwacht en onze held is ook hier duidelijk niet OK.  Het nierbekken is steeds in de buurt en dat is jammer genoeg vaak genoeg nodig.

Hopelijk komt ze er weer snel boven op en kan ze opnieuw genieten van het leven zoals de voorbije twee weken.

Gehackt

Vandaag kreeg ik plots een bericht dat er iets vreemd aan de hand was met de blog.  Iemand had zitten prutsen en bleek de blog gehackt te hebben.  De schrik sloeg me om het hart.  Ik vreesde even dat ik alles zou kwijt zijn.  Op zo een moment besef je pas hoeveel dit voor mij is beginnen betekenen.  Het verhaal is een leidraad doorheen al de watertjes die we al doorzwommen hebben en zonder die draad, zou ik de richting wel eens kunnen verliezen.

Gelukkig heb ik het weer in orde gekregen.  Een nieuw en ingewikkelder paswoord was niet zo moeilijk te installeren (nu hopen dat ik het kan onthouden!) en ook het laatste gehackte bericht heb ik weer kunnen herstellen.  Toch blijf ik het eng vinden, een wildvreemd iemand die inbreekt in je computer.

En er terug uit…

De kogel is door de kerk.  Op donderdag 1 maart wordt ons meisje nog maar eens aan haar rug geoppereerd.  De enige manier om te proberen de drukwonde op haar rug te laten verdwijnen, is om wat materiaal weg te halen.  Vandaag konden we bij de orthopedisch chirurg terecht en hij liet heel duidelijk zien op de foto wat hij zou wegnemen.  Hij gaf ook eerlijk toe dat hij niet wist hoe vlot het zou gaan.  In optimale omstandigheden is ze een uur of drie weg, blijft ze één nachtje op iz en kan ze nadien naar huis.  We weten echter allemaal dat de omstandigheden bij onze prinses niet zo optimaal zijn.  We weten dus wel wanneer we kids 2 zullen binnen gaan, maar wanneer we weer vertrekken, dat is koffiedik kijken.

Twee maart valt in de krokusvakantie, we passen onze plannen dus weer maar eens aan.  Ons weekje Villa Rozerood  wordt opnieuw (het begint een gewoonte te worden) een paar dagen Villa UZ.  Een geluk dat we zo flexibel zijn…