blij

20160204_160913Hier wordt ik blij van…   Zomaar zonder woorden, stil staan bij wat je rondom jou ziet en genieten van het mooie…

20160204_160832

Uitwaaien, verstand op nul.  Je voelt de wind blazen langs je oren die tintelen van de kou omdat je je muts vergeten opzetten bent.

Rode wangen, een stille dijk, geen mensen op het strand.  Je ziet enkel een verdwaalde wandelaar met zijn hondje.  Zelfs de winkeltjes houden de deuren toe.

Terug binnen komen en blij zijn met een warme woonkamer.

Soms is het leven echt gewoon fijn!

100 dagen

De zoon zit in zijn laatste jaar in het middelbaar.  Dit wil zeggen dat hij ook zijn laatste 100 dagen school viert.  Blijkbaar vieren ze dat wel heel uitgebreid en aangezien de zoon dan ook nog eens iemand is die niets liever doet dan zo een dingen in elkaar steken, is hij daar al maanden mee bezig.  Deze week is echter de finale week.  Morgen is het grote repetitie en donderdag voeren ze hun show op voor de medeleerlingen en de leerkrachten van de school.  Dat wil zeggen dat de zoon momenteel af en toe vergeet waar zijn hoofd staat.  Daardoor mocht ik deze avond helemaal onverwacht nog naar Gent rijden om een klimgordel.  Hij had wel geregeld dat hij er ééntje kon lenen van de nonkel, maar was wel vergeten dat hij daar dan ook nog om moest.  Vake had vergadering, een vriend wiens hulp we ook wel eens inroepen, moest naar dezelfde vergadering, opa was niet thuis, dus schoot enkel nog moeke over.  Nu heb ik op dinsdagavond koorrepetitie.  Ik ben de voorbije drie weken ook al niet kunnen gaan doordat we on het ziekenhuis aan het kamperen waren, maar wat doet die “allerliefste mammie” dan maar?  Rijden dus.  Ik heb de zoon nu wel gezegd dat hij het serieus zal mogen goed maken!  Ik ben benieuwd waar hij mee zal afkomen.

De onderstaande foto geeft al een impressie van de voorbije week…IMG_20160126_081526 [706636]Met onze kleinste prinses gaat het trouwens langzaam aan een beetje beter.  Ze krijgt nu ook enterol, geen evidentie met een poortkatheter.  (mag niet samen wegens infectiegevaar van de poort, maar soms heb je geen keuze!)  Hopelijk krijgen we nu alles onder controle en ontstaat er geen nieuw probleem.  Vandaag volgde ze zelfs al twee lesuren les met Bednet.  En morgen, hopelijk school!

nog steeds…

We maakten nog maar eens een uitstapje naar het UZ.  De dochter mocht haar bloed terug laten controleren.  We moeten er immers zeker van zijn dat haar elektrolytenhuishouding (dit woord heb ik niet zelf verzonnen!) in orde is.  We namen ook terug een stoelgang staal mee.  Jammer genoeg is Elselien nog lang niet beter.  Zaterdag leek het nochtans de goede kant uit te gaan, maar tegen zondagavond was de diarree weer helemaal terug.  Ook vandaag ging het de foute kant uit.  We hadden dan ook een nieuw gesprek met de gastro-enteroloog.  Blijkbaar is de Clostridiumbacterie een hardnekkig beestje en hij begint te vrezen dat ze de chronische vorm heeft.  Als het staaltje van vandaag nog steeds toxines laat zien, wordt er eerst gestart met vancomycine, een antibioticum dat ons heel goed bekend is.  De vraag is maar of ze het thuis zal kunnen krijgen.  Als dit na een héél lange kuur nog niet afdoende is,  bestaat er nog iets om te proberen, maar hopelijk gaan we dit  niet nodig hebben.  Het laatste alternatief is niet echt Elselien haar favoriete oplossing.

Ondertussen hopen we nog steeds op een verbetering.  Zolang de bacteriën actief zijn, mag ze immers niet in contact komen met andere zieke of verzwakte mensen.  Dat wil zeggen dat Villa Rozerood in het gedrang komt en dat ze ook haar dagje school weer maar eens zal missen.  Er wordt ons ook aangeraden om met onze dochter niet op plaatsen te gaan waar veel mensen samen binnen zitten.  Elselien voelt de bui dus al hangen.  Wij hebben voor zaterdag kaartjes voor de Ketnetmusical Kadanza, maar momenteel is het heel onzeker dat ze er naar toe zal mogen.

We kunnen weer maar eens enkel hopen, dromen en wensen dat er toch weer een klein wondertje uit de lucht valt.  Onze jongste dochter heeft dringend wat opkikkertjes nodig!